прыёмны, -ая, -ае.

1. гл. прыняць.

2. Які ўсынавіў каго-н. або ўсыноўлены кімн.

П. бацька.

Прыёмная дачка.

3. у знач. наз. прыёмная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Пакой для наведвальнікаў.

Прыёмная рэктара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напрыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Прыняць вялікую колькасць каго‑, чаго‑н. Напрымаць гасцей. Напрымаць заказаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агрэма́н, ‑у, м.

Згода ўрада адной дзяржавы прыняць асобу, прапанаваную іншай дзяржавай у якасці яе дыпламатычнага прадстаўніка.

[Ад фр. agrément — згода.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адэкзаменава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., каго.

Прыняць ва ўсіх экзамен, экзамены; скончыць экзаменаваць. Адэкзаменаваць паступаючых у інстытут.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабо́равацца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак. і незак.

1. Прыняць (прымаць) сабораванне.

2. толькі незак. Зал. да сабораваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przyjąć

зак. прыняць;

przyjąć do wiadomości — прыняць да ведама;

przyjąć kogo gorąco — цёпла сустрэць каго;

przyjąć funkcje — прыняць абавязкі;

przyjąć za syna — усынавіць;

przyjąć za dobrą monetę — прыняць за чыстую манету

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

put one’s foot down

прыня́ць цьвёрдую пастано́ву і рашу́ча дзе́яць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

receive the seals, return the seals

прыня́ць (здаць) паса́ду міні́стра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

улічы́ць, -ічу́, -ічыш, -ічыць; -ічаны; зак.

1. каго-што. Устанавіць наяўнасць шляхам падліку.

У. усіх спецыялістаў.

У. расходы.

2. што. Прыняць пад увагу, у разлік.

У. заўвагу.

У. мінулы вопыт.

|| незак. улі́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напалео́наўскі, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да Напалеона. Напалеонаўская армія. // Такі, як у Напалеона. Прыняць напалеонаўскі выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)