bring to reason

прымуша́ць абду́мацца, прыво́дзіць да ро́зуму

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

unscramble

[ʌnˈskræmbəl]

v.t.

прыво́дзіць да пара́дку; расшыфро́ўваць; разьбіра́ць (невыра́знае)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

konsternować

незак. бянтэжыць; прыводзіць у замяшанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zerwühlen

vt прыво́дзіць у беспара́дак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

hérbringen

* vt прыно́сіць, прыво́дзіць, прыво́зіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

матывава́ць, ‑тывую, ‑тывуеш, ‑тывуе; зак. і незак., што.

Прывесці (прыводзіць) матывы, довады, якія тлумачаць, апраўдваюць якія‑н. дзеянні, ўчынкі. Настаўнік павінен, матываваць кожную ацэнку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбуджа́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які прыводзіць у стан узбуджэння (у 2 знач.). Узбуджальныя сродкі.

2. Здольны хутка прыходзіць у стан узбуджэння. Лёгка ўзбуджальны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усёзнішча́льны, ‑ая, ‑ае.

Які знішчае, разбурае ўсё, прыводзіць да гібелі ўсё. Цяпер.. [Ірына] сама павінна ўдыхнуць у гэтыя няхітрыя рэчы страшэнную, усёзнішчальную сілу разбурэння. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыта́та, ‑ы, ДМ ‑таце, ж.

Даслоўная вытрымка з якога‑н. тэксту ці прамовы. [Прамоўца] прыводзіць дзесяткі два цытат з старажытных грэкаў і рымлян. Лынькоў.

[Ад лац. cito — заклікаю ў сведкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

attune [əˈtju:n] v. (to)

1. настро́йваць, прыво́дзіць у сугу́чнасць

2. прыстасо́ўвацца (да шуму)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)