неприхотли́вый

1. (непритязательный) неперабо́рлівы; (нетребовательный) непатрабава́льны;

2. (простой) про́сты; (незатейливый) нявы́чварны; няхі́тры; немудраге́лісты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

chaste [tʃeɪst] adj.

1. fml цно́тны, цнатлі́вы, няві́нны

2. fml перан. про́сты (густ), стро́гі (стыль)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Напро́ст 1 ’напрасткі, напрамую’ (ТС). Да просты ’прамы’.

Напрост 2: жаць напрост (на прост) ’не звязваючы ў снапы’ (Янк. 1, ТС), ’жаць, рассцілаючы жмені’ (калінк., З нар. сл.). У народных уяўленнях звязваецца з просты ’прамы, просты, нескладаны (спосаб уборкі)’; хутчэй да прасціла́ць ’рассцілаць, раскладваць’, гл. просцілка ’посцілка’ і пад., ці да прасціра́ць, прасце́рці ’тс’ (прасл. *(pro‑)sterti, *(pro‑)stьrǫ), тады зыходная форма была б *na prostьlъ ці *na prostrъ, змененая пад уплывам *prostъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сме́ртны

1. прил. (подверженный смерти) сме́ртный;

чалаве́к с. — челове́к сме́ртен;

2. в знач. сущ. сме́ртный;

◊ про́сты с. — просто́й сме́ртный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэмакраты́чны

(гр. demokratikos)

1) заснаваны на дэмакратыі; 2) просты, народны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прасце́й прысл, прасце́йшы (выш. ст ад проста 1., просты 1., 2.) éinfacher

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

незамыслава́ты, ‑ая, ‑ае.

Просты, нескладаны. Незамыславаты чарцёж. Незамыславаты сюжэт п’есы. □ Лабановіч хадзіў па могілках, спыняўся над магіламі, дзе яшчэ можна было прачытаць незамыславатыя на[д]пісы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Érdbewohner

m -s, - жыха́р [насе́льнік] зямлі́, чалаве́к, про́сты смяро́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

*Паспалі́ты, ст.-бел. посполитый, посполный ’агульны, просты’ (XIV ст.) поспольство, посполство, посполитство ’плебс, просты люд’, посполитоватися ’знацца, вадзіцца’, посполито, посполите і інш. таго ж кораня запазычаны са ст.-польск. pospolito, pospolicie, pospolitować się, pospólstwo, pospelny, pospolity (Жураўскі, SOr, 10 (1), 1961, 40; Булыка, Лекс. запазыч., 38).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́стацца ’слабець, станавіцца нягнуткім’ (лід., Сл. ПЗБ). Да просты (гл.) у значэнні ’прамы, роўны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)