акадэмі́зм, ‑у, м.

1. Чыста тэарэтычны кірунак у навуковай рабоце і навучанні, адарванасць іх ад практыкі, ад патрэб грамадскага жыцця. Акадэмізм у выкладанні.

2. Напрамак у выяўленчым мастацтве, які ўстанавіў пэўныя традыцыйныя правілы выкарыстання класічных узораў і супрацьстаяў рэалістычным кірунку ў мастацтве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спецы́фіка, ‑і, ДМ ‑фіцы, ж.

Адметныя асаблівасці прадмета ці з’явы; тое, што характэрна для чаго‑н. Спецыфіка мастацтва. □ Тэхніка лоўлі кожнай з гэтых [драпежных] рыб мае сваю спецыфіку, свае правілы. Матрунёнак. Асаблівасці займеннікаў як часціны мовы абумоўліваюць і спецыфіку іх сінтаксічнага ўжывання. Граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арфаэ́пія

(ад гр. orthos = правільны + epos = маўленне)

1) правілы літаратурнага вымаўлення;

2) раздзел фанетыкі, які вывучае нормы літаратурнага вымаўлення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цырымо́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да цырымоніі, звязаны з ёю. Цырымонны крок. Цырымонны марш. □ Якімку з Уладзікам.. [Дубоўскі] сустрэў цырымонным паклонам. Курто.

2. Які адпавядае патрабаванням этыкету; які захоўвае правілы этыкету. І гэта былі такія цырымонныя людзі, што ледзь не набілі лбы. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інстру́кцыя

(лац. instructio = наказ, настаўленне)

1) кіруючыя ўказанні, падрабязныя настаўленні, як выконваць што-н.;

2) правілы карыстання машынай, прыборам, прамысловым вырабам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экзеге́тыка

(гр. eksegetikos = які тлумачыць)

1) правілы і прыёмы экзегезы 1 (параўн. герменеўтыка);

2) раздзел багаслоўя, у якім тлумачацца біблейскія тэксты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канспіра́цыя, ‑і, ж.

Сістэма і метады, якія прымяняюцца падпольнай арганізацыяй для захоўвання ў тайне яе дзейнасці; захоўванне тайны. Мікола сам зразумеў, што не пасцярогся ў сварцы з солтысам, у гарачцы парушыў правілы канспірацыі. Сабаленка. Лабановіч, захоўваючы канспірацыю, нават Турсевічу не казаў, што едзе ў Мікуцічы. Колас.

[Ад лац. conspiratio — змова, загавор.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

canon [ˈkænən] n.

1. кано́н; царко́ўны зако́н

2. афіцы́йны спіс кніг Бі́бліі

3. fml пра́віла, станда́рт;

the canons of good taste пра́вілы до́брага то́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

instruction

[ɪnˈstrʌkʃən]

n.

1) навуча́ньне n., ве́да, адука́цыя f.

2) інстру́кцыя f.; пра́вілы карыста́ньня; зага́д -у m., дырэкты́ва f.

•

- instructions

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

beáchten

vt заўважа́ць, браць пад ува́гу; захо́ўваць (правілы і г.д.)

éinen Rat ~ — паслу́хацца пара́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)