інстру́кцыя

(лац. instructio = наказ, настаўленне)

1) кіруючыя ўказанні, падрабязныя настаўленні, як выконваць што-н.;

2) правілы карыстання машынай, прыборам, прамысловым вырабам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

экзеге́тыка

(гр. eksegetikos = які тлумачыць)

1) правілы і прыёмы экзегезы 1 (параўн. герменеўтыка); 2) раздзел багаслоўя, у якім тлумачацца біблейскія тэксты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

шакі́раваць

(ням. schokieren, ад фр. choquer = зневажаць)

бянтэжыць, ставіць каго-н. у няёмкае становішча сваімі паводзінамі, парушаючы правілы прыстойнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

instrukcja

ж. інструкцыя; правілы;

instrukcja przeciwpożarowa — супрацьпажарная інструкцыя;

instrukcja obsługi — інструкцыя па выкарыстанні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэвізо́р, ‑а, м.

1. Службовая асоба, упаўнаважаная рабіць рэвізію (у 1 знач.). — Мы парушаем самыя элементарныя правілы касавай дысцыпліны і любы талковы рэвізор нам можа здорава ўсыпаць. Скрыган.

2. Кантралёр у асобных галінах чыгуначнай справы. Рэвізор спрытна шчоўкнуў кампосцерам, вярнуў білет і гэтак жа спрытна і моўчкі працягнуў зноў руку. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

grammar [ˈgræmə] n.

1. грама́тыка;

the basic rules of grammar асно́ўныя пра́вілы грама́тыкі

2. падру́чнік па грама́тыцы;

a French/Russian grammar падру́чнік па францу́зскай/ру́скай грама́тыцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spelling [ˈspelɪŋ] n. пра́вапіс, арфагра́фія;

spelling rules арфаграфі́чныя пра́вілы;

a spelling reform рэфо́рма пра́вапісу;

What’s the correct spelling of this word? Як правільна пішацца гэтае слова?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

но́рма, -ы, мн. -ы, норм і -аў, ж.

1. Устаноўленая мера, сярэдняя велічыня чаго-н.

Н. выпрацоўкі.

Н. выпадзення ападкаў.

2. пераважна мн. Агульнапрызнаныя, узаконеныя ў пэўным асяроддзі правілы паводзін людзей у грамадстве.

Дыпламатычныя нормы.

3. Устаноўленае, агульнапрынятае правіла ў мове, літаратуры.

Нормы беларускай літаратурнай мовы.

4. Загаловак кнігі, звычайна скарочаны, які даецца дробным шрыфтам на першай старонцы кожнага друкаванага аркуша ўнізе з левага боку (спец.).

◊

Прыйсці (увайсці) у норму — прыйсці да звычайнага стану.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бланке́тны

(ад ням. Blankett = бланк);

б-ая норма — прававая норма, якая дазваляе дзяржаўным органам, службовым асобам самастойна вызначаць правілы паводзін, забароны і г.д.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

перано́с, -су м., в разн. знач. перено́с; (грузов и т.п. — ещё) перено́ска ж.;

п. рэ́чаў — перено́с веще́й;

пра́вілы ~су слоў — пра́вила перено́са слов;

паста́віць знак ~су — поста́вить знак перено́са

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)