Verbum

выклі́чнік, -а, м.

У граматыцы: нязменнае слова, што непасрэдна выражае пачуццё, адчуванне, эмацыянальную рэакцыю, валявое пабуджэнне і пад., напр.: ах, ой, ох, гэй.

|| прым. выклі́чнікавы, -ая, -ае.

выра́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто (або тое, што) выражае якую-н. ідэю, думку, пачуццё.

В. ідэй рабочага класа.

|| ж. выра́зніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

га́дасць, -і, мн. -і, -ей, ж. (разм.).

1. Прадмет, які выклікае непрыемнае, агіднае пачуццё.

Выкінь гэту г.

2. Агідны, нізкі ўчынак; брыдкія словы.

Рабіць гадасці.

Гаварыць гадасці.

агі́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Вельмі непрыемнае пачуццё, якое выклікаецца кім-, чым-н.

Яго твар выклікаў агіду.

2. Нягоднік, гадасць (лаянк.).

Глядзець непрыемна на агіду.

усце́шыць, -шу, -шыш, -шыць; зак., каго (што).

Выклікаць у каго-н. пачуццё задаволенасці, радасці; супакоіць.

Навіна ўсцешыла чалавека.

У. брата добрым словам.

|| незак. усце́шваць, -аю, -аеш, -ае.