1. Рухомае асяроддзе (газ, пара, вадкасць), якое скарыстоўваецца для пераносу цеплаты.
2. У ядзерным рэактары: вадкае або газападобнае рэчыва, якое выносіць з актыўнай зоны цяпло, вылучанае ў выніку рэакцыі падзелу ядзер.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Па́рка1 ’пакаранне розгамі’ (Нас.). Дэрыват з суф. ‑к‑ ад па́рыць < па́ра1 (гл.). Адносна семантыкі параўн. чэш.napařiti ’пакараць’, першапачаткова ’пакараць розгамі, якія клаліся ў гарачую ваду, каб распарыліся’.
Па́рка2 памяншальнае да па́ра2 (Нас.), ’пара коней’ (Янк.), ’двайны колас, спарыш’ (ТС). Да пара2 з суф. ‑к‑.
Па́рка3 ’парка (адзенне)’ (ТСБМ). Праз рус.па́рка (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 74) з нямецкага parka ’тс’ (гл. Фасмер, 3, 207).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
жава́ла, ‑а, н.
Першая пара сківіц у ротавым апараце ракападобных, мнаганожак і насякомых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уло́вісты, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які дае добры ўлоў. Уловістая пара года. Уловісты нерат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
closed season
пара́ го́ду, калі́ забаро́нена палява́ньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
глушж.
1.гл. глyxмeнь;
2. (глухая пара, цішыня) Stílle f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
вясна́, -ы́, мн. вёсны і (з ліч. 2, 3, 4) вясны́, вёсен і вёснаў, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адсе́чкаж., тех. отсе́чка;
а. па́ры — отсе́чка па́ра;
○ а.-адбіва́льнік — воен. отсе́чка-отража́тель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́сень, ‑і, ж.
Пара года паміж летам і зімою. Позняя восень. □ Восень ткала ўжо красёнцы Мяккай чырвані ў лістах, Восень спеў вяла бясконцы, З ветрам ходзячы ў кустах.Колас.
•••
Залатая восень — асенняя пара, калі лісце жаўцее яркімі адценнямі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)