społeczno-polityczny

грамадска-палітычны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дэмакра́тыя, ‑і, ж.

1. Палітычны лад, пры якім вярхоўная ўлада належыць народу. Сацыялістычная дэмакратыя.

2. Спосаб кіраўніцтва якім‑н. калектывам, які забяспечвае шырокі ўдзел і рашаючы ўплыў усяго калектыву. Унутрыпартыйная дэмакратыя. Прафсаюзная дэмакратыя.

•••

Буржуазная дэмакратыя — палітычны лад, пры якім парламентарызм з’яўляецца прыкрыццём дыктатуры буржуазіі над працоўнымі.

Народная дэмакратыя — палітычны лад у радзе краін Еўропы, які выконвае функцыю дыктатуры пралетарыяту для ліквідацыі капіталістычных элементаў і пабудовы сацыялістычнай грамадства.

[Ад грэч. dēmos — народ і kratos — сіла, улада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

parliamentary

[,pɑ:rləˈmentəri]

adj.

парля́мэнцкі (паліты́чны лад)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

феміні́зм, ‑у, м.

У буржуазных краінах — палітычны рух за ўраўнаванне жанчын у правах з мужчынамі.

[Ад лац. femina — жанчына.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аналі́тык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто мае схільнасць да аналітычных разважанняў, умее добра аналізаваць што-н.

2. Спецыяліст, які займаецца аналізам (у 1 і 3 знач.).

Палітычны а.

Хімік-а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паліты́чна нареч.

1. полити́чески;

2. разг. полити́чно;

1, 2 см. паліты́чны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манархі́зм, ‑у, м.

1. Сістэма адзінаўладства; манархія.

2. Рэакцыйны палітычны напрамак, які прызнае манархію адзінай формай дзяржаўнай улады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліт...,

Першая састаўная частка складаных і складанаскарочаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «палітычны», напрыклад: палітграмата, палітшкола, палітрук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маніторынг,

сацыяльна-палітычны.

т. 10, с. 83

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

politician [ˌpɒləˈtɪʃn] n. палі́тык; дзяржа́ўны, паліты́чны дзе́яч;

a consummate politician то́нкі палі́тык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)