лібералі́зм, -у, м.

1. Ідэалагічная і палітычная плынь, якая аб’ядноўвае прыхільнікаў дэмакратычных свабод і свабоды прадпрымальніцтва.

Прынцыпы лібералізму.

2. Вальнадумства.

Крытыкаваць юначы л.

3. Паблажлівасць, памяркоўнасць, патуранне.

Л. у ацэнцы ведаў.

Л. да ворага.

|| прым. лібералі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

несвядо́масць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць несвядомага. Палітычная несвядомасць.

2. Паводзіны, учынкі несвядомых людзей. Адзнакі старога — гэта забабоны, несвядомасць, беднасць, гразь. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэспубліканская партыя,

палітычная партыя цэнтрыскага кірунку на Беларусі.

т. 14, с. 24

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ugrupowanie

н. групоўка;

ugrupowanie polityczne — палітычная групоўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

doktryna

ж. дактрына;

doktryna polityczna — палітычная дактрына

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Камуне́рас,

тайная палітычная арганізацыя часоў іспанскай рэвалюцыі 1820-23.

т. 7, с. 541

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Маладая Беларусь»,

беларуская грамадска-палітычная арганізацыя ў 1917-19.

т. 9, с. 550

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

свядо́мы, -ая, -ае.

1. Які валодае свядомасцю (у 2 знач.).

Чалавек — істота свядомая.

2. Які правільна ацэньвае і разумее ўсё навакольнае.

Свядомыя адносіны да працы.

Свядомая палітычная барацьба.

3. Які дзейнічае наўмысна, знарок, абдумана.

С. падман.

|| наз. свядо́масць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Па́ртыя ’палітычная арганізацыя, якая выражае інтарэсы грамадскага класа або слоя; група людзей, аб’яднаных для якой-небудзь мэты, атрад; пэўная колькасць якіх-небудзь прадметаў’ (ТСБМ), па́рція ’група, брыгада’ (ТС). Праз рус. па́ртия ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 78), дзе з польск. partja або ням. Partie < франц. partie ад лац. partīta: partīri ’дзяліць’ (гл. Фасмер, 3, 209).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

міжнаро́дна-паліты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. міжнаро́дна-паліты́чны міжнаро́дна-паліты́чная міжнаро́дна-паліты́чнае міжнаро́дна-паліты́чныя
Р. міжнаро́дна-паліты́чнага міжнаро́дна-паліты́чнай
міжнаро́дна-паліты́чнае		 міжнаро́дна-паліты́чнага міжнаро́дна-паліты́чных
Д. міжнаро́дна-паліты́чнаму міжнаро́дна-паліты́чнай міжнаро́дна-паліты́чнаму міжнаро́дна-паліты́чным
В. міжнаро́дна-паліты́чны
міжнаро́дна-паліты́чнага		 міжнаро́дна-паліты́чную міжнаро́дна-паліты́чнае міжнаро́дна-паліты́чныя
Т. міжнаро́дна-паліты́чным міжнаро́дна-паліты́чнай
міжнаро́дна-паліты́чнаю		 міжнаро́дна-паліты́чным міжнаро́дна-паліты́чнымі
М. міжнаро́дна-паліты́чным міжнаро́дна-паліты́чнай міжнаро́дна-паліты́чным міжнаро́дна-паліты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)