◎ Напу́чываць ’павучаць’ (Юрч. СНС), напучаць ’навучаць, накіроўваць на правільны шлях’ (Ян.). Да пуць ’шлях, дарога’ ў выніку семантычнай кандэнсацыі вядомага царкоўнаславянскага выразу наставлять на путь истинный ’настаўляць на жыццёвы шлях, павучаць’, параўн. укр. напучити, напучувати ’паказваць шлях, навучаць’, рус. напутить ’паказаць шлях; навучыць’ і інш.⇉*
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пака́званне ср.
1. пока́зывание;
2. пока́зывание, ука́зывание;
3. изображе́ние, пока́зывание, отраже́ние;
4. предъявле́ние, пока́зывание;
1-4 см. пака́зваць 1, 2, 4, 5
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
áuskramen
vt
1) выкла́дваць, пака́зваць
2) вызваля́ць (ад хламу)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
indicate
[ˈɪndɪkeɪt]
v.t.
1) пака́зваць на што
2) адзнача́ць; быць зна́кам чаго́
3) Med. пака́зваць на неабхо́днасьць лячэ́ньня, апэра́цыі
in this case surgery is indicated — У гэ́тым вы́падку неабхо́дная апэра́цыя
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вскрыва́ть несов.
1. раскрыва́ць; (обнаруживать) выяўля́ць; (показывать) пака́зваць; (разоблачать) выкрыва́ць;
вскрыва́ть су́щность явле́ния раскрыва́ць (пака́зваць) су́тнасць з’я́вы;
вскрыва́ть и́стинный смысл раскрыва́ць (пака́зваць) сапра́ўдны сэнс;
вскрыва́ть недоста́тки выкрыва́ць (выяўля́ць) недахо́пы;
2. (распечатывать) распяча́тваць; (распаковывать) распако́ўваць; (открывать) адчыня́ць;
вскрыва́ть паке́т распяча́тваць паке́т;
вскрыва́ть посы́лку распако́ўваць пасы́лку;
3. (разрезать) разраза́ць; (оперировать) аперы́раваць; (анатомировать) анатамі́раваць;
вскрыва́ть нары́в разраза́ць нары́ў;
вскрыва́ть труп разраза́ць (анатамі́раваць) труп;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Ска́ліць ‘агаляць, паказваць зубы (звычайна пра жывёлу)’ (ТСБМ), ска́ліць (шчэ́рыць) зу́бы ‘смяяцца, рагатаць, насміхацца’, ска́ліцца ‘тс’ (ТСБМ, Гарэц., Янк. 2, ТС, ПЗБ), ‘смяяцца’ (Сл. ПЗБ, Мат. Гом., ТС, Пятк. 2, Ян.), ‘ашчэрвацца; паказваць злосць’ (Нас.), ‘прыжмурвацца’ (Мат. Гом.), скалы́ты: скалы́тʼ го́чы ‘прыжмурвацца; прыжмурваць вочы’ (Клім.), скала́ты ‘той, хто смяецца з іншых’ (Сл. рэг. лекс.), сюды ж ска́лікі ‘кпіны’ (Бяльк.), фраз. ска́лачкі ска́ліць ‘усміхацца’ (пра немаўля) (Нік. Посл.). Укр. ска́лити ‘скаліць (зубы)’, ‘прыжмурваць (вочы)’, ска́литися ‘тс’, рус. ска́лить (зубы), ска́литься ‘усміхацца, смяяцца’, польск. skalić się ‘трэскацца, пакрывацца трэшчынамі’. Ад таго ж кораня, што і скала́ 1, з якім звязана чаргаваннем; гл. яшчэ шчыліна (Міклашыч, 298; Праабражэнскі, 2, 292; Фасмер, 3, 631). Паводле Борыся (SEK, 4, 274), дэнамінатыўнае ўтварэнне ад *skala.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падахво́ціцца, ‑вочуся, ‑воцішся, ‑воціцца; зак., з інф. і без дап.
Разм. Добраахвотна ўзяць на сябе выкананне якой‑н. справы, працы і пад. Падахвоціцца схадзіць у магазін. □ Двое пяцікласнікаў падахвоціліся збіраць калекцыі жучкоў і насякомых. Краўчанка. Паказваць дарогу напрасткі цераз лес падахвоціўся Грыцук. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
indicate [ˈɪndɪkeɪt] v.
1. пака́зваць
2. абазнача́ць; све́дчыць;
His words indicated a willingness to assist. Яго словы сведчылі аб жаданні дапамагчы.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дэмаскі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.
Зняць (знімаць) маскіроўку; паказаць (паказваць) праціўніку што‑н., парушыўшы маскіроўку. Байцы прамоклі да ніткі, але кастроў разводзіць Ермакоў не дазволіў, каб не дэмаскіраваць брыгаду. Мележ. — Сваім стрэлам вы дэмаскіравалі нас і тым самым зрабілі злачынства. Сабаленка.
[Ад фр. démasquer.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
symbolize, BrE -ise [ˈsɪmbəlaɪz] v. сімвалізава́ць; пака́зваць сімвалі́чна;
The poet symbolizes his lover with a flower. Паэт параўноўвае сваю каханую з кветкаю.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)