travel​1 [ˈtrævl] n.

1. падаро́жжа, вандро́ўка;

travel expenses падаро́жныя расхо́ды;

set out on one’s travels адпра́віцца ў падаро́жжа

2. pl. travels пае́здкі; падаро́жжы;

a book of travels кні́га падаро́жжаў;

He’s still on his travels. Ён усё яшчэ падарожнічае.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

турнэ́

(фр. tournée)

1) падарожжа па кругавым маршруце;

2) паездка артыстаў на гастролі, а таксама спартсменаў на выступленні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

адпра́віцца сов., в разн. знач. отпра́виться;

а. ў падаро́жжа — отпра́виться в путеше́ствие;

цягні́к ~віўся ў дзве гадзі́ны — по́езд отпра́вился в два часа́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

описа́ть сов., в разн. знач. апіса́ць, мног. паапі́сваць;

описа́ть путеше́ствие апіса́ць падаро́жжа;

описа́ть окру́жность апіса́ць акру́жнасць;

описа́ть иму́щество апіса́ць маёмасць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саквая́ж

(фр. sac de voyage, ад sac = мяшок + voyage = падарожжа)

ручная дарожная сумка са скуры або тканіны, з замком.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вандро́ўніцтва, ‑а, н.

1. Падарожжа. Вандроўніцтва ў далёкія краіны.

2. Пастаянныя пераходы, пераезды з месца на месца; бадзянне. [Пракопа] не пакідала думка: знайсці сабе прыпынак на свеце, а на сваё вандроўніцтва ён глядзеў, як на часовую з’яву. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

horrific [həˈrɪfɪk] adj. жахлі́вы, здо́льны выкліка́ць страх; ве́льмі ке́пскі;

He had a horrific trip. У яго было жудаснае падарожжа.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

journey

[ˈdʒɜ:rni]

1.

n., pl. -neys

падаро́жжа n., пае́здка f.

2.

v.i.

падаро́жнічаць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

go to sea

а) пайсьці ў маракі́

б) пусьці́цца ў марско́е падаро́жжа

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адплы́сці і адплы́ць, -лыву́, -лыве́ш, -лыве́; -лывём, -лывяце́, -лыву́ць; -лы́ў, -лыла́, -ло́; зак.

1. Паплыўшы, аддаліцца ад каго-, чаго-н.

2. Выйсці ў плаванне ад берага, у падарожжа.

3. перан. Павольна, плаўна аддаліцца; мінуцца, знікнуць.

Бярозавыя прысады парадзелі, адплылі ўбок.

Гады адплылі і не вернуцца.

|| незак. адплыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. адплыццё, -я́, н. і адплыва́нне, -я, н.

Адплыццё парахода.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)