по́хва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Канцавы аддзел палавых праводных шляхоў у жанчыны.

2. Ніжняя частка ліста, якая ў выглядзе трубкі ахоплівае сцябло ў некаторых раслін.

3. Тое, што і ножны¹.

Выняць кінжал з похвы.

|| прым. по́хвенны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абшла́г

(ням. Abschlag)

адварот на канцы рукава; наогул ніжняя частка рукава.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

склерато́м

(ад склера- + гр. tome = рэзанне, разрэз)

ніжняя, унутраная частка саміта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фок-рэ́я

(гал. fok-ra)

мар. ніжняя рэя на фок-мачце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ку́брык, ‑а, м.

1. Жыллёвае памяшканне на караблі для каманды. У прасоленай матроскай форме Маракі ў кубрыкі вяртаюцца. Лукша.

2. Ніжняя палуба на вялікім парусным караблі.

[Гал. kóebrug.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гузы́р, ‑а, м.

Абл. Ніжняя частка (снапа, ствала і пад.); камель. На гузыры той сухастоіны Наросты чорныя адны. Вітка. Кабеты пазатыкалі сярпы ў гузыры снапоў. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Únterdeck

n -(e)s, -e i -s ні́жняя па́луба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Únterleib

m -(e)s, -er ні́жняя ча́стка жывата́; жыво́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

како́ра, ‑ы, ж.

Спец. Ніжняя частка камля хвойнага дрэва разам з перпендыкулярным да яго вялікім коранем, якая выкарыстоўваецца для будаўніцтва барак. // Наогул вывернутае з коранем дрэва; карчага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахтэрштэ́вень

(гал. achtersteven)

ніжняя кармавая частка судна, якая з’яўляецца прадаўжэннем кіля 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)