халі́н

(ад гр. chole = жоўць)

біяарганічнае злучэнне, якое ўваходзіць у склад лецыцінаў, што належаць да фасфатыдаў; змяшчаецца ў раслінах і жывёлах, у арганізме неабходна для нармальнага абмену тлушчаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

се́кта, ‑ы, М ‑кце, ж.

1. Рэлігійная абшчына, якая адкалолася ад пануючай царквы. Летась ён пасватаўся да нашай Мацяні, але тая адмовіла, і адмовіла толькі па той прычыне, што Шумейка нейкі час быццам быў звязаны з нейкай баптысцкай сектаю і заве іх «прайдзісветамі з вялікай дарогі». Савіцкі.

2. перан. Наогул усякая адасобленая група людзей. Усе заклінальнікі змей у Марока — берберы, якія належаць да асобнай секты ці брацтва заклінальнікаў. В. Вольскі.

[Ад лац. secta — вучэнне, напрамак, школа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арахні́ды

(н.-лац. arachnida, ад гр. arachne = павук)

клас беспазваночных жывёл тыпу членістаногіх, да якога належаць павукі, скарпіёны, сальпугі, ілжэскарпіёны, сенакосцы, кляшчы, пашыраны на ўсіх мацерыках, акрамя Антарктыды; павукападобныя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мікро́бы

(фр. microbe, ад гр. mikros = маленькі + bios = жыццё)

найдрабнейшыя жывыя арганізмы, бачныя толькі пад мікраскопам, да якіх належаць бактэрыі, актынаміцэты, мікраплазмы, вірусы, мікраскапічныя грыбы і водарасці, часам прасцейшыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канцэ́сія

(лац. concessio)

1) дагавор аб перадачы замежнай фірме ў эксплуатацыю на пэўны тэрмін прыродных багаццяў, прадпрыемстваў і іншых гаспадарчых аб’ектаў, якія належаць дзяржаве;

2) прадпрыемства, якое арганізавана на аснове такога дагавору.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

па́ртыя ж.

1. (палітычная) Partéi f -, -en;

нале́жаць да па́ртыі éiner Partéi ángehören;

аб’ядна́цца ў па́ртыю sich zu éiner Partéi veréinigen;

не нале́жаць ні да адно́й па́ртыі zu kéiner Partéi gehören, partéilos sein;

2. камерц. Partíe f -, -tí¦en, Pósten m -s, -;

па́рты тава́ру Wárenpartie f, Wárenposten m, Wárensendung f -, -en;

3. спарт. Partíe f -, -tí¦en; Satz m -es, Sätze (у тэнісе);

згуля́ць па́ртыю ў ша́хматы éine Partíe Schach spíelen;

4. муз. Partíe f -, -tí¦en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прили́чествовать несов., книжн. (соответствовать чему-л.) падыхо́дзіць; (быть подходящим) пасава́ць; (быть к лицу) быць да тва́ру; (надлежать) належа́ць;

ему́ э́то не прили́чествует яму́ гэ́та не падыхо́дзіць (не пасу́е, не да тва́ру);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

люд, ‑у, М ‑дзе, м., зб.

Разм.

1. Народ, людзі. Над краем вайна лютавала, І гінуў наш люд у галечы. Хведаровіч. // звычайна з азначэннем. Група людзей, якія належаць да якога‑н. асяроддзя. Працоўны люд. □ Вайсковы люд і люд цывільны Вакзалы поўнілі сабой. Колас.

2. Зборышча людзей, натоўп. Каля клуба чутна гранне: Там пад звонкія лады Ладзіць дружбу ды каханне Люд шчаслівы малады. Гілевіч. Знаёмая плошча... Хвалюецца люд. Здарова, зямля[к], здарова, паэт! Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фітагармо́ны

(ад фіта- + гармоны)

фізіялагічна актыўныя рэчывы, якія ўтвараюцца ў раслінах у вельмі малой колькасці і рэгулююць рост раслін, павялічваюць іх укараненне; да фітагармонаў належаць ауксіны, вітаміны, цытакініны, гіберэліны і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прынале́жаць

1. gehören vi; zúkommen* vi (s) (належаць);

2. (да арганізацыі і г. д.) ángehören vi (D), gehören vi (zu D);

прынале́жаць да па́ртыі éiner Partéi ángehören;

прынале́жаць да лі́ку ўдзе́льнікаў zu den Téilnehmern gehören

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)