(гр. nekcropolis, ад гр. nekros = мёртвы + роlis = горад)
1) вялікі могільнік у краінах Старажытнага Усходу і антычным свеце;
2) месца, дзе пахаваны славутыя людзі.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
што², злуч.
1. Далучае даданы сказ да галоўнага.
Крыўдна, што я гэтага не змог зрабіць.
Такі шум, што можна аглухнуць.
Назбіралі так мала ягад, што і варэнне не зварыш.
2. Як, чым, нібы.
Спіць што мёртвы.
3. з часціцай «ні» або без яе. Указвае, што сказанае ў галоўным сказе адносіцца да кожнага моманту, месца, да кожнай з’явы і пад., названых у даданым.
Што край, то абычай (прыказка).
4. 3 паўторам — указвае на раўнапраўе, аднолькавасць, роўнасць у адносінах да чаго-н.
Што ён паедзе, што я — адно і тое ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сезо́нм., в разн. знач. сезо́н;
ле́тні с. — ле́тний сезо́н;
тэатра́льны с. — театра́льный сезо́н;
○ ба́рхатны с. — ба́рхатный сезо́н;
гвозд ~на — гвоздь сезо́на;
мёртвы с. — мёртвый сезо́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
інвента́р, -ру́м., в разн. знач. инвента́рь;
сельскагаспада́рчы і. — сельскохозя́йственный инвента́рь;
шко́льны і. — шко́льный инвента́рь;
спарты́ўны і. — спорти́вный инвента́рь;
○ жывы́ і. — живо́й инвента́рь;
мёртвы і. — мёртвый инвента́рь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бяскро́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Пазбаўлены крыві або які змяшчае ў сабе малую колькасць крыві; вельмі бледны. Твар [Шабуні] быў бледны, бяскроўны, як у мёртвага.Мележ.
2. Які адбываецца без праліцця крыві. Бяскроўная рэвалюцыя.
3.перан. Нежывы, мёртвы. [Собіч:] — Хіба ж не паэзія ў тым, што, беручы вось гэтыя сухія, бяскроўныя лічбы, дзе няма ні аднаго слова, я чытаю цэлую найцікавейшую кнігу.Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інвента́р, ‑у, м.
1. Сукупнасць прадметаў, прылад, якія складаюць маёмасць прадпрыемства, установы, арганізацыі. Спартыўны інвентар. Школьны інвентар.// Прылады сельскагаспадарчай вытворчасці. Сельгасарцелі дзейна рыхтуюцца да праверкі — ачышчаюць насенне, рамантуюць інвентар, машыны, вывозяць на палі ўгнаенне.Арочка.— Інвентар гатовы: плугі, бароны ўжо адрамантавалі.Васілевіч.
2. Вопіс маёмасці, рэестр. Скласці інвентар.
•••
Жывы інвентар — цяглавая і малочная жывёла.
Мёртвы інвентар — прылады працы, перавозачныя сродкі і іншая маёмасць.
[Лац. inventarium.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
умле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Замерці, змярцвець (ад жаху, нечаканасці і пад.). Азірнулася — умлела: Валіць следам ён [Дамянік], як дым.Колас.Убачыўшы чалавека з наганам, .. Іван умлеў.Лобан.Умлеў Шчаслівец... Сярод залы Стаіць ні мёртвы ні жывы.Бачыла.// Абамлець, страціць прытомнасць. З-пад задняй сцяны абзываецца чалавек у рудой кучомцы з чорным шалікам на шыі: — Пачынай, бо зараз дзед умлее.Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
impassive
[ɪmˈpæsɪv]
adj.
1) абыя́кавы, апаты́чны
2) неадчува́льны, непрыто́мны
The wounded soldier lay as impassive as if he were dead — Пара́нены жаўне́р ляжа́ў непрыто́мны, бы́ццам мёртвы
3) няўра́зьлівы
4) безува́жны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
штыль1, ‑ю, м.
Адсутнасць ветру, бязветранае надвор’е (на моры, акіяне, возеры і пад.). Мы з табою на тым разышліся паўстанку, Дзе прадрок навальніцу бязветраны штыль.Звонак.Абрыдла ўсё ў вандроўцы дальняй — Чужая соль, і хлеб чужы, І штыль, і шторм дзесяцібальны, З якім нялёгка падружыць.Танк.
•••
Мёртвы штыль — поўная адсутнасць ветру.
[Ад гал. stil.]
штыль2, ‑я, м.
1. Востры стрыжань.
2.Спец. Тое, што і шып 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гіт
(англ. heat)
1) сп. прабег каня на кароткую дыстанцыю;
мёртвы г. — прыход коней да фінішу адначасова — галава да галавы;
2) адзіночны забег ці заезд на пэўную дыстанцыю (у лёгкай атлетыцы, мота- і веласпорце).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)