даламі́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з даламіту; зроблены з даламіту. Даламітавыя залежы. Даламітавая мука. Даламітавыя вогнетрывалыя вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ordeal

[ɔrˈdi:əl]

n.

выпрабава́ньне n.; му́ка f., паку́та f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

бакале́я, ‑і, ж.; зб.

Некаторыя харчовыя тавары: мука, крупы, цукар, а таксама прыправы: гваздзіка, карыца, перац і пад.

[Араб. bakkal.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шатро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шатраваць.

2. Мука з шатраванага зерня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алейро́метр

(ад гр. aleuron = мука + -метр)

прыбор для вызначэння набрыняння мукі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

алеўралі́т

(ад гр. aleuron = мука + -літ)

сцэментаваны алеўрыт, цвёрдая горная парода.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

памо́л м Máhlen n -s;

мука́ буйно́га [дро́бнага] памо́лу grob [fein] gemáhlenes Mehl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

канцэнтра́т, -у, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Гатовы сухі прадукт, спецыяльна апрацаваны для хуткага прыгатавання.

К. кашы.

К. квасу.

2. Корм высокай пажыўнасці для жывёлы (мука, вотруб’е, макуха, зерне).

3. Канцэнтраваная руда (спец.).

|| прым. канцэнтра́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

размо́л, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. размолваць — размалоць.

2. з азначэннем. Спосаб, якасць мліва. Мука простага размолу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рысу. Рысавае поле. // Прыгатаваны з рысу. Рысавы суп. Рысавая мука. Рысавая каша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)