ячме́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм. Ячменная салома, ячменныя крупы, ячменная мука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Stärkemehl

n -s бульбяна́я мука́, крухма́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

męka

ж. мука, пакута

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пы́цель

(польск. pytel < чэш. pytel, ад с.-в.-ням. buitel)

1) рухомае сіта ў млыне, праз якое прасейваецца мука;

2) пытляваная мука.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

bone powder

касьцяна́я мука́ (для ўгнае́ньня)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

whole-wheat

[ˈhoʊlhwi:t]

adj.

непытлява́ная пшані́чная мука́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

першагатунко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да першага гатунку. Першагатунковая мука. // Вельмі добры, высакаякасны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чумі́за, ‑ы, ж.

Буйная злакавая расліна, з зерня якой вырабляюцца каштоўныя мука і крупы.

[Кіт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амле́т, ‑у, М ‑леце, м.

Яечня з разбоўтаных яец, у якую дабаўлена малако і мука.

[Фр. amelette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бліно́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бліна; з якога робяць бліны. Бліновая мука. Бліновы апалонік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)