Verbum

дзю́бацца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -аецца; незак.

1. Пра птушак: мець звычку дзюбаць каго-н.

Гусі дзюбаюцца.

2. Біць дзюбай адзін аднаго.

Пеўні дзюбаюцца на сметніку.

азнача́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак.

1. Вызначаць характэрныя рысы чаго-н., даваць фармуліроўку чаму-н.

А. фізіку як навуку.

2. Мець значэнне, які-н. сэнс.

сарамата́, -ы́, ДМ -маце́, ж. (разм.).

1. Сорам, ганьба.

С. якая!

Нельга ж так гаварыць.

2. Пачуццё маральнай адказнасці за свае паводзіны.

Не мець ніякай сараматы так рабіць.

зна́чыць², -чу, -чыш, -чыць; незак., што.

Мець які-н. сэнс, важнасць, каштоўнасць, выражаць што-н.

Яго абяцанні мала значаць.

Нічога не значыць.

Адчуваю сябе цудоўна — вось што значыць добра адпачыць.

агі́дны, -ая, -ае.

Які выклікае агіду (у 1 знач.); вельмі дрэнны, брыдкі, гадкі.

А. пах.

А. ўчынак.

А. чалавек.

|| наз. агі́днасць, -і, ж.

Кожная а. павінна сваю прыстойнасць мець (прыказка).

пратра́ціць, -тра́чу, -тра́ціш, -тра́ціць; -тра́чаны; зак.

1. што і без дап. Мець страту на чым-н. ад чаго-н.

2. што. Поўнасцю растраціць.

П. грошы.

|| незак. пратра́чваць, -аю, -аеш, -ае.

ула́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Уладальнік якой-н. маёмасці.

Дробны зямельны ў.

2. Той, хто імкнецца больш мець, хто ахоплены ўласніцкімі інтарэсамі.

|| ж. ула́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.