сравни́тельно-истори́ческий параўна́льна-гістары́чны;

сравни́тельно-истори́ческий ме́тод в языкозна́нии параўна́льна-гістары́чны ме́тад у мовазна́ўстве.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дыстрыбуты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да дыстрыбуцыі.

•••

Дыстрыбутыўны аналіз — метад лінгвістычнага даследавання, заснаваны на дыстрыбуцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інсінуа́цыя, ‑і, ж.

Кніжн. Паклёпніцкая выдумка з мэтай зганьбіць, зняславіць каго‑н.; паклёп. Узводзіць інсінуацыі. Метад інсінуацый.

[Ад лац. inisinuare — пралазіць, пракрадвацца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супаста́віць, -ста́ўлю, -ста́віш, -ста́віць; -ста́ўлены; зак., каго-што.

Параўноўваючы, суаднесці адзін з адным для атрымання якога-н. вываду.

С. паказанні сведак.

|| незак. супастаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. супастаўле́нне, -я, н.

|| прым. супастаўля́льны, -ая, -ае.

С. метад даследавання.

С. аналіз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Lautíermethode

f -, -n гукавы́ ме́тад (навучання чытанню)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

перкусі́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перкусіі. Перкусійны метад даследавання. // Які прызначаны, служыць для перкусіі. Перкусійны малаточак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таракаскапі́я, ‑і, ж.

Спец. Метад агляду плеўральнай поласці пры дапамозе аптычнага прыбора, які ўводзяць праз пракол грудной сценкі.

[Ад грэч. thórakos — грудзі і ...скапія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фонакардыягра́фія, ‑і, ж.

Метад даследавання сардэчна-сасудзістай сістэмы, які заключаецца ў графічнай рэгістрацыі гукавых з’яў, выкліканых дзейнасцю сэрца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электракардыягра́фія, ‑і, ж.

Метад даследавання фізіялагічных уласцівасцей сэрца шляхам графічнай рэгістрацыі электрычных імпульсаў, якія ўзнікаюць у сардэчнай мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэагра́фія, ‑і, ж.

Метад даследавання функцыі кровазвароту, заснаваны на запісе напаўнення кроўю сасудаў і капіляраў пры дапамозе спецыяльнага прыбора.

[Ад грэч. rhéos — цячэнне, паток і gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)