лесапаласа́, ‑ы, ж.

Паласа высаджанага лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

afforestation

[ə,fɔrəsˈteɪʃən]

n.

1) паса́дка ле́су, аблясе́ньне n.

2) пло́шча, заса́джаная ле́сам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лесаачы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

1. Ачыстка лесу ад буралому, сухастою і пад.

2. Ачыстка пэўнай тэрыторыі ад лесу, сучча і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесаспу́ск, ‑а, м.

1. Збудаванне для транспарціроўкі лесу (бярвення) па схілах гор.

2. Збудаванне на рацэ для пераправы сплаўнога лесу цераз плаціну; плытаход.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́краіць, -краю, -краіш, -краіць; -краены; зак., што.

1. гл. кроіць.

2. перан. Удзяліць, з цяжкасцю выдзеліць для чаго-н.

В. вольную часіну.

В. сродкі на пакупку лесу.

|| незак. выкро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прога́р м. прага́рына, -ны ж.; (в лесу) выжа́рына, -ны ж., выжа́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банітэ́т

(ням. Bonität, ад лац. bonitas = дабраякаснасць)

1) паказчык прадукцыйнасці лесу;

2) паказчык якасці паляўнічых угоддзяў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лесаапрацо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з апрацоўкай лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесапато́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст па хваробах лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́сека, -і, ДМ -сецы, мн. -і, -сек, ж.

1. Высечаная дзялянка лесу; месца, дзе высечаны лес.

Раскарчоўваць пасеку.

2. Месца, дзе размешчаны вуллі з пчоламі і спецыяльныя будынкі.

|| прым. па́сечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)