Verbum

фа́рба, -ы, мн. -ы, фарб і -аў, ж.

1. Рэчыва, што надае той ці іншы колер прадметам, якія яно пакрывае або насычае.

Ф. на ацэтоне.

2. звычайна мн. Каларыт, колер, тон (на карціне, у прыродзе і інш.).

Фарбы асенняй прыроды.

Абмаляваць падзеі яркімі фарбамі.

4. Тое, што і румянец.

Твар меў штучную фарбу.

|| прым. фа́рбавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

нездаро́вы, -ая, -ае.

1. Хворы; выкліканы хваробай.

Н. колер твару.

2. Шкодны для здароўя.

Н. клімат.

3. перан. Шкодны ў грамадскіх і маральных адносінах.

Нездаровыя абставіны.

гемаглабі́н, -у, м.

Бялковае рэчыва ў складзе крыві, якое надае ёй чырвоны колер і пераносіць кісларод ад органаў дыхання да тканак арганізма.

|| прым. гемаглабі́навы, -ая, -ае.

бэз, -у, м.

Дэкаратыўная кустовая расліна сямейства маслінавых з блакітна-ліловымі або белымі пахучымі кветкамі.

Букет бэзу.

|| прым. бэ́завы, -ая, -ае.

Б. куст.

Бэзава-сіні колер.

антрацы́т, -у, М -цы́це, м.

Лепшы гатунак каменнага вугалю, які мае чорны колер, яркі бляск, вызначаецца вялікай цеплаправоднасцю.

|| прым. антрацы́тавы, -ая, -ае і антрацы́тны, -ая, -ае.

палаве́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

1. Набываць палавы колер.

Палавее ячмень.

2. Вызначацца сваім бледна-жоўтым колерам.

Неба палавела.

|| зак. запалаве́ць, -е́е.

папяле́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

1. Ператварацца ў попел (разм.).

Папялела хата ў агні.

2. Набываць колер попелу.

Познім летам папялеюць зоркі.