überallhin, überallhín

adv усю́ды, ва ўсе канцы́, ва ўсіх накіру́нках

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падгры́фак, ‑фка, м.

Уст. Пласцінка на струнных інструментах, да якой прывязваюцца ніжнія канцы струн.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыжадзю́б, ‑а, м.

Невялікая лясная птушка сямейства ўюрковых з загнутай перакрыжаванай на канцы дзюбай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ласо́, нескл., н.

Аркан з рухомай пятлёй на канцы для лоўлі жывёл. Накінуць ласо.

[Фр. lasso ад ісп. lazo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схо́дзіцца, сходжуся, сходзішся, сходзіцца.

Незак. да сысціся.

•••

Канцы з канцамі не сходзяцца гл. канец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Yours truly

1) Шчы́ра Ваш (у канцы́ ліста́, пе́рад по́дпісам)

2) informal ваш слуга́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

палі́п, ‑а, м.

Спец.

1. Кішачнаполасцевая жывёліна з прысоскамі на адным канцы, якімі яна прымацоўваецца да нерухомага прадмета, і ротам на процілеглым канцы. Каралавы паліп.

2. Дабраякасная пухліна, звязаная ножкай са слізістай абалонкай, на якой яна размешчана. Паліпы ў носе.

[Грэч. polýpus, ад polý — многа і pus — нага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадку́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адкусіць адно за другім усё, многае. Паадкусваць канцы нітак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастскры́птум, ‑а, м.

Кніжн. Прыпіска ў канцы пісьма пасля подпісу, якая абазначаецца лацінскімі літарамі PS.

[Лац. postscriptum — пасля напісанага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размахры́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм. Зрабіць махрыстым, ператварыць у махры. Размахрыць канцы ручніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)