2.узнач.прым. Злучаны ў адно, непадзельны (для слыху, зроку). Залы палаца амаль усе пуставалі, затое разнастайных гукаў, злітых у адну несціханую мелодыю, было хоць адбаўляй.М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зо́ркасць, ‑і, ж.
1. Здольнасць добра бачыць; вастрыня зроку. Зоркасць вока маладая Смугу праб’е, прарэжа цьму.Колас.
2.перан. Праніклівасць, уважлівасцю назіральнасць. Калі мы гаворым аб прадбачлівасці Багдановіча-крытыка, гэтым лішні раз падкрэсліваем яго праніклівасць, глыбіню ягонае зоркасці.Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ахраматапсі́я
(ад гр. achromatos = бясколерны + opsis = зрок)
недахоп зроку, які заключаецца ў няздольнасці адрозніваць колеры (параўн.дальтанізм).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дэгуста́цыя
(лац. degustatio)
ацэнка якасці харчовых прадуктаў (віна, чаю і інш.) арганалептычным спосабам (органамі зроку, нюху, смаку).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
о́птык
(гр. optikos = які датычыць зроку)
1) спецыяліст у галіне оптыкі;
2) майстар па вырабу аптычных прыбораў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
по́гляд, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
1. Накіраванасць зроку на каго-, што-н.
Кінуць п. на каго-, што-н. (хутка паглядзець). З першага погляду або на першы п. (паводле першага ўражання). Абвесці поглядам (ацэньваючы, агледзець).
2. Выраз вачэй.
Ласкавы п.
Збянтэжаны п.
3.перан. Думка, меркаванне, пункт гледжання.
Навуковыя погляды.
Падзяляць чые-н. погляды.
На мой п. (на маю думку).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
асляпле́ннен.
1. (пазбаўленне зроку) Blénden n -s; Bléndung f -;
2. (неразуменне) Verbléndung f -;
3. (уражанне) stárker Éindruck
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
зніка́ць
1. (перастаць існаваць) (ver)schwínden*vi (s);
2. (з поля зроку) sich verlíeren*; aus dem Blíckfeld verschwínden*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
блізару́касць, ‑і, ж.
1. Недахоп зроку, пры якім вочы дрэнна бачаць аддаленыя прадметы. Зося ўзяла здымак, паднесла блізка да вачэй, хоць блізарукасці ў яе Кірыла раней не прыкмячаў.Шамякін.
2.перан. Няздольнасць ахапіць з’яву з усіх бакоў; недальнабачнасць. Палітычная блізарукасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
галюцына́цыя
(лац. hallucinatio = трызненне)
з’ява падману зроку, слыху або нюху ў выніку псіхічнага расстройства; уяўнае адчуванне таго, чаго ў сапраўднасці няма.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)