Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Genéhmigung
f -, -en зго́да, дазво́л; адабрэ́нне
behördliche ~ — афіцы́йны дазво́л [дазво́л ад улад]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
гато́ўнасць‑і, ж.
1. Стан гатовага (у 1 знач.); падрыхтаванасць. Баявая гатоўнасць. □ Змена, стаўшы на пост, рапартуе аб поўнай гатоўнасці стаяць да канца.Брыль.
2.Згода, жаданне рабіць што‑н. Ігнат глянуў на хлопцаў. Тыя шчыра выказалі сваю гатоўнасць пайсці разам з бацькам на любую справу.Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Намова ’нагавор, паклёп’ (Гарэц., Др.), ’падгавор’ (Яруш.), ’дагавор, згода’ (Сцяшк.), а таксама намоў ’нагавор’ (Нас., Гарэц., Бяльк.), на́мо́ўка ’паклёп’ (Нас., Гарэц.), на́маўка ’загавор, урокі’ (Нік., Оч.), ст.-бел.намова ’нагавор, падбухторванне, парада’, ’нарада суддзяў’ (Гарб.). Ад намовіцца ’згаварыцца, дамовіцца’, гл. мова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
concordance
[kənˈkɔrdəns]
n.
1) зго́днасьць, зго́даf.
2) канкарда́нс -у m., сло́ўнік (а́ўтара, тво́ру)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Гармо́нія ’гармонія’ (БРС). Ст.-бел.гармония ’згода, гармонія’ (Булыка, Запазыч.). Запазычанне (як і рус.гармония) з польск.harmonia ’гармонія’ (пазней і ’музычны інструмент’, з XIX ст.). Гл. Фасмер, 1, 394; Шанскі, 1, Г, 31; Слаўскі, 1, 407. Польск.harmonia < лац.harmonia < грэч.ἁρμονία.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пагадне́нне, ‑я, н.
1. Дагавор, які абумоўлівае абавязацельствы ў чым‑н. Міжнародныя пагадненні. Гандлёвае пагадненне. Пагадненне аб перамір’і. □ Нарэшце, пагадненне было падпісана.Самуйлёнак.