zapis, ~u

м.

1. запіс;

zapis do szkoły — запіс у школу;

zapis dźwięku — гуказапіс;

2. напісанне;

prawidłowy zapis — правільнае напісанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

стэнаграфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны; незак., што.

Рабіць (зрабіць) стэнаграфічны запіс чаго-н.

|| зак. застэнаграфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны.

|| наз. стэнаграфава́нне, -я, н.

|| м. стэно́граф, -а, мн. -ы, -аў і стэнаграфі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў (уст.).

|| стэнаграфі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

recording

[rɪˈkɔrdɪŋ]

n.

1) кружэ́лка f.

2) за́піс -у m.; гуказа́піс -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

odpis, ~u

м.

1. копія;

2. уст. дароўны запіс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ліпня́к ’масляк’ (маст., Сцяшк. Сл.). Відавочна, недакладны запіс. З ляпняк. Да ляпіць, ляпіцца (гл.). Названа паводле клейкай слізі, якая пакрывае гэты грыб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bequest

[bɪˈkwest]

n.

1) запі́санае ў спа́дчыну

2) за́піс -у m. (дакумэ́нт пра спа́дчыну)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Náchschrift

f -, -en

1) прыпі́ска

2) за́піс, запі́сванне (на слых)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

акт, -а, М а́кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Адзінкавае праяўленне якой-н. дзейнасці, дзеянне, учынак.

Тэрарыстычны а.

2. Закончаная частка драматычнага твора, спекгакля.

Другі а. п’есы.

3. Закон, устанаўленне дзяржаўных органаў або грамадскіх арганізацый.

4. Дакумент, запіс аб якім-н. юрыдычным факце.

Скласці а. аб праверцы.

Абвінаваўчы а.

|| прым. а́ктавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хро́ніка, -і, ДМ -ніцы, мн. -і, -нік, ж.

1. Запіс падзей у храналагічнай паслядоўнасці; летапіс.

2. Літаратурны твор, у якім паслядоўна паказана гісторыя грамадскіх, палітычных, сямейных і інш. падзей.

Сямейная х. пісьменніка.

3. Аддзел паведамленняў у газеце.

4. Фільм, прысвечаны падзеям бягучага грамадскага жыцця.

|| прым. храніка́льны, -ая, -ае.

Х. жанр.

Хранікальныя запісы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канспе́кт, ‑а, М ‑кце, м.

Кароткі запіс зместу чаго‑н. Канспект лекцый. Канспект твораў У.І. Леніна. Канспект урока. // Сшытак з такім запісам. [Алеся] з шумам загарнула канспект, энергічна пляснула па ім рукой. Васілевіч.

[Ад лац. conspectus — агляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)