Варжа ’драўляны садок для захавання жывой рыбы’. Запазычанне з літ.várža ’верша; плецены або драўляны садок’. Гл. Лаўманэ, Лекс. балтызмы, 17 (там і геаграфія бел. слова).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
На́гель (nágel) ’драўляны гвозд (для замацавання плытоў)’ (зах.-палес., Кольб.). Запазычана з ням.Nagel праз польск.nagiel ’драўляны гвозд для збівання плытоў паміж сабой’ (Варш. сл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
alcohol
[ˈælkəhɔl]
n.
1) алькаго́ль -ю; сьпірт -у m.
wood alcohol — драўля́ны сьпірт
2) алькаго́льны напо́й
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
му́шкель
(ням. Muschkeule)
драўляны малаток для канапачання драўляных суднаў, палуб і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кало́к, калка, м.
1.Памянш.да кол; кароткі, тонкі кол. Месца будаўніцтва падстанцыі было абазначана калкамі яшчэ ўлетку.Лупсякоў.// Калочак. Спяшаючыся, [Пракоп] зашчапіў дзверы на клямку і заткнуў у прабой дубовы калок-затычку.Якімовіч.
2.Драўляны або металічны шпянёк для нацягвання струн у музычных інструментах.
3.Абл.Драўляны цвік, замацаваны ў чым‑н. для таго, каб вешаць на ім што‑н. Нехаця Мікодым скінуў кажух і павесіў на калок, убіты ў вушак дзвярэй.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цвік, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Металічны або драўляны стрыжань, завостраны на канцы, прызначаны для змацоўвання чаго-н.
Забіваць цвікі ў дошку.
2.перан., чаго. Самае значнае, галоўнае (разм.).
Ц. праграмы.
Ц. сезону.
|| памянш.цвічо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.
|| прым.цвіко́вы, -ая, -ае іцвіка́рны, -ая, -ае.
Цвіковая прамысловасць.
Цвікарны цэх.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гандшпу́гга́ндшпуг
(гал. handspug)
драўляны або металічны рычаг для перасоўвання грузаў на судне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
касо́не
(іт. cassone)
драўляны сундук у сярэдневяковай Італіі, сценкі якога ўпрыгожваліся разьбой, жывапісам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
контрафаго́т
(іт. contrafagotto)
драўляны духавы музычны інструмент, які гучыць на актаву ніжэй фагота.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кружо́к, ‑жка, м.
1.Памянш.да круг (у 1, 2 і 3 знач.). Сесці ў кружок. Нарысаваць кружок.
2. Круглая драўляная падстаўка пад скавараду. На драўляны прамаслены кружок паставіла [маці] патэльню з яечняй.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)