рубікон, ‑а, м.

Пра мяжу, рубеж чаго‑н., перашкоду, якія цяжка пераадолець. Звычайнае запаленне лёгкіх, расказваў доктар, крызіс прайшоў, чалавек, з дапамогай медыцыны, мінуў смяротны рубікон. Ермаловіч. Калясніца гісторыі імчалася да рубікона з нястрыманаю сілай. Гартны.

•••

Перайсці Рубікон гл. перайсці.

[Ад старажытнай назвы ракі Рубікон, якую перайшоў Юлій Цэзар супраць волі сената і гэтым самым пачаў грамадзянскую вайну.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выстукаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Разм. Перадаць, паведаміць што‑н. умоўнымі стукамі. Выстукаць тэлеграму.

2. Выканаць што‑н. рытмічным стукам. Выступаць матыў песні.

3. Лёгкім пастукваннем пальцамі ці малаточкам па паверхні цела даследаваць стан унутраных органаў чалавека. Доктар выступаў хворага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патрымацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Трымацца некаторы час. Распытаўся доктар, што і як, патрымаўся за ручку ў малога. Крапіва. Ганна падхапіла Дзяніску і пабегла ў напрамку страляніны. «Патрымайцеся, родныя, патрымайцеся», — шаптала яна. Шамякін. Сноп святла патрымаўся некалькі хвілін на гумне і згас. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фінансавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фінансаў, звязаны з арганізацыяй фінансаў, з грашовым абаротам і крэдытам. Фінансавая сістэма. Фінансавы план.

2. Разм. Грашовы. Перш за ўсё доктар лекарскіх навук апынуўся ў цяжкім фінансавым становішчы. С. Александровіч.

•••

Фінансавы капітал гл. капітал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цверазець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Станавіцца цвярозым або больш цвярозым. Мацнеў мароз, і цверазелі Анісімавы думкі, і калі ён параўняўся з Мікодымавым хутарам, дык у яго канчаткова прапала рашучасць. Сабаленка. // перан. Прыходзіць да памяці. Доктар кажа: «Яна [Марыся] ідзе на папраўку. Пачынае цверазець». Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

operator

[ˈɑ:pəreɪtər]

n.

1) апэра́тар -а m.

а) до́ктар хірург

б) кваліфікава́ны рабо́чы, мэха́нік -а m

2) тэлефані́ст, тэлеграфіст, рады́ст -а m.

3) дырэ́ктар фа́брыкі, ша́хты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Dr. hab., Dr. habil.

= doctor habilitatus – доктар навук, які мае права выкладаць у ВНУ

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

аглабелька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

1. Памянш. да аглобля. Яўген Пятровіч рушыў за Колем, які моцна абхапіў рукамі тонкія аглабелькі. Якімовіч.

2. Дужка ў акулярах, якая закладваецца за вуха. Доктар зірнуў спадылба на ўсіх нас праз свае акуляры, у якіх чамусьці не было правай аглабелькі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахабнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто гаворыць непрыстойныя, пахабныя словы. — Якую мараль, у сувязі з гэтым, вы прапанавалі б, паважаны эскулап? Палюбоўніца заўсёды мілей, тым больш, калі яна маладая, а жонка старая... — Вы пахабнік, — коратка адазваўся доктар. — Уся справа ў тым, што гэта жанчына была таксама яго... жонкай. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

perturb

[pərˈtɜ:rb]

v.

1) мо́цна непако́іць (-ца); трыво́жыць; турбава́ць

The doctor was much perturbed by his patient’s relapse — До́ктар ве́льмі ўстрыво́жыўся рэцыды́вам хваро́бы ў пацые́нта

2) рабі́ць замяша́ньне, непара́дак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)