стык (род. сты́ку) м. стык;

с. водаправо́дных труб — стык водопрово́дных труб;

на ~ку дзвюх даро́г — на сты́ке двух доро́г;

с. дзвюх дыві́зій — стык двух диви́зий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

in a nutshell

ве́льмі ко́ратка, у двух сло́вах

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

упалява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., каго-што.

Здабыць у час палявання.

У. двух зайцаў.

|| незак. упалёўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. упалёўванне, -я, н.

|| наз. упалява́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дуалі́зм м філас Dualísmus m -;

дуалі́зм двух пу́нктаў по́гляду der Dualísmus zwéier Áuffassungen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

два два, род. двух м., ср.;

◊

ни два ни полтора́ ні два ні паўтара́;

в два счёта прост. як ба́чыш, у адзі́н мо́мант;

чёрта с два! прост. дзе там!;

два сапога́ па́ра ≅ або́е рабо́е;

уби́ть двух за́йцев забі́ць двух за́йцаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чэ́рнець, ‑і, ж.

Агульная назва двух відаў нырцовай качкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́ма ж., в разн. знач. су́мма;

с. двух склада́емых — су́мма двух слага́емых;

с. ве́даў — су́мма зна́ний;

зна́чная с. — значи́тельная су́мма;

◊ кру́гленькая (кру́глая) с. — кру́гленькая (кру́глая) су́мма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

газе́ль², -і, ж.

Запазычаны з усходняй паэзіі від лірычнага верша, у якім рыфма першых двух радкоў паўтараецца ў кожным цотным радку, а няцотныя застаюцца без рыфмы.

|| прым. газе́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

унісо́н, -у, м. (спец.).

Сугучча з двух ці некалькіх гукаў аднолькавай вышыні (якія ўтвараюцца рознымі галасамі або інструментамі).

Спяваць ва ў.

Дзейнічаць ва ў. з кім-н. (перан.: зладжана, узгоднена).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паралелі́зм, -у, м.

1. Роўная на ўсім працягу адлегласць адна ад адной ліній і плоскасцей.

П. ліній.

2. Нязменныя суадносіны дзвюх з’яў, двух дзеянняў, якія паўтараюцца, дубліруюцца.

П. у рабоце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)