хро́ніка, -і, ДМ -ніцы, мн. -і, -нік, ж.

1. Запіс падзей у храналагічнай паслядоўнасці; летапіс.

2. Літаратурны твор, у якім паслядоўна паказана гісторыя грамадскіх, палітычных, сямейных і інш. падзей.

Сямейная х. пісьменніка.

3. Аддзел паведамленняў у газеце.

4. Фільм, прысвечаны падзеям бягучага грамадскага жыцця.

|| прым. храніка́льны, -ая, -ае.

Х. жанр.

Хранікальныя запісы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

literary [ˈlɪtərəri] adj. літарату́рны;

literary criticism літарату́рная кры́тыка;

literary history гісто́рыя літарату́ры;

literary property а́ўтарскае пра́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заба́ўны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які можа зацікавіць, пацешыць, развесяліць. Забаўныя былі хлапчукі. Заўсёды мелі нейкія агульныя інтарэсы, разам гулялі. Шчарбатаў. // Дзіўны, займальны, цікавы. Забаўная гісторыя. Забаўнае здарэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Anekdóte

f -, -n жартаўлі́вая гісто́рыя (пра вядомую асобу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

biogenesis

[,baɪoʊˈdʒenəsɪs]

n.

1) біягенэ́зіс -у m.

2) гісто́рыя эвалю́цыі жывы́х аргані́змаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гістарыёграф

(ад гісторыя + -граф)

1) спецыяліст у галіне гістарыяграфіі;

2) уст. тое, што і гісторык.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

modern [ˈmɒdn] adj. суча́сны; но́вы;

modern society суча́снае грама́дства;

modern technology но́вая тэхнало́гія;

modern history но́вая гісто́рыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паўтары́цца сов. повтори́ться;

з ім ~ры́лася ле́ташняя гісто́рыя — с ним повтори́лась прошлого́дняя исто́рия;

стук ~ры́ўся — стук повтори́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nowożytny

nowożytn|y

сучасны;

historia ~a — новая гісторыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гістарыягра́фія, ‑і, ж.

1. Навука аб развіцці і ўзбагачэнні ведаў па гісторыі чалавечага грамадства, а таксама гістарычныя крыніцы.

2. Гістарычная бібліяграфія.

3. Гісторыя вывучэння якой‑н. праблемы. Гістарыяграфія савецкага перыяду.

[Ад грэч. historia — гісторыя + grapho — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)