Verbum

апа́ска, -і, ДМ апа́сцы, ж. (разм.).

Асцярожнасць у прадбачанні небяспекі; боязь, страх.

Гаварыць з апаскай.

по́шласць, -і, ж.

1. гл. пошлы.

2. мн. -і, -ей. Пошлы выраз, пошлы ўчынак.

Гаварыць пошласці.

праба́члівы, -ая, -ае.

Які выражае прабачэнне, просьбу або прабачэнні.

Гаварыць прабачлівым тонам.

|| наз. праба́члівасць, -і, ж.

мі́гі,

У выразах: на мігі, на мігах (гаварыць, перагаворвацца і пад.) — размаўляць пры дапамозе жэстаў, знакаў.

прыгаво́рваць¹, -аю, -аеш, -ае; незак.

Гаварыць, робячы што-н., суправаджаць што-н. словамі.

Біць і п.

ко́лкасць, -і, ж.

1. гл. колкі¹, колкі².

2. мн. -і, -ей. З’едлівая насмешка, колкая заўвага.

Гаварыць колкасці.

павы́шаны, -ая, -ае.

Больш высокі, вышэйшы за нармальны; павялічаны, палепшаны.

Павышаная тэмпература.

Гаварыць павышаным тонам.

Павышаныя абавязацельствы.

лі́шне, прысл.

Вельмі многа, празмерна, залішне.

На фронце не будзеш л. спаць.

Не было патрэбы л. гаварыць.

мегафо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рупар для ўзмацнення гуку.

Гаварыць у м.

|| прым. мегафо́нны, -ая, -ае.