Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
эксцэ́с
(лац. exseccus = выхад, ухіленне)
1) крайняе праяўленне чаго-н., няўстрыманасць;
2) парушэнне нармальнага ходу чаго-н., напр. грамадскага парадку.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
*Пахо́дны, похо́дны ’прыдатны, выгодны’ (ТС), драг.походно́ ’зручна, добра, выгодна для хадзьбы’ (Клім.). Узыходзіць да прасл.xodьnъ(jь): славен.hȏden ’лёгкі на ногу, ходкі’, чэш.chodný, в.-луж.khódny, н.-луж.chódny, польск.chodny ’ходкі’, балг.ўре́миту й ходну ’самы час ісці’, — якое пазней кантамінавала з poxodъ ’паход, выхад, гулянне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
заско́к, ‑у, м.
1.Разм. і спец.Выхад часткі, дэталі якога‑н. механізма з правільнага становішча; перакос, зачэпка. Заскок роліка: Заскок спружыны.
2.перан.Разм. Адхіленне ад нормы ў паводзінах, думках і пад. — Поўная вам дэмакратыя і незалежнасць... Толькі не рабіце заскокаў, не перагінайце.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
dúrchhelfen
*
1.
vi дапамага́ць (выбрацца з бяды)
2.
(sich)
(D) перан. прабі́цца, знайсці́вы́хад
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Áustritt
m -(e)s, -e
1) вы́хад, выбыццё
2) выдзяле́нне; выцяка́нне
3) прыбі- ра́льня
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Áusweg
m -(e)s, -e вы́йсце, вы́хад
éinen ~ fínden* — знайсці́ вы́йсце (з пэўнага становішча)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ву́сце, ‑я, н.
1. Месца ўпадзення ракі (у мора, возера); участак ніжняга цячэння ракі.
2. Выхадная адтуліна чаго‑н., выхад. Вусце ствала шахты. □ Удвух з Андрэем неслі яны сетку на бераг, трымаючы вусцем угору, і, толькі адышоўшыся далей ад вады, перавярнулі яе кулём на дол.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праду́ха, ‑і, ДМ ‑дусе, ж.
Разм.
1. Адтуліна для выхаду паветра, дыму, пары. — Вось і ўюны таксама шукаюць прадуху, каб падыхаць, значыцца...Ляўданскі.
2.перан. Тое, што дае выхад якім‑н. пачуццям, імкненням і пад. [Харытон:] — А цяпер вось у Булыгавым кутку асеў, а прадухі няма.Бажко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
што́льня, ‑і; Рмн. ‑лень; ж.
Спец. Гарызантальная або нахіленая падземная горная выпрацоўка, якая мае непасрэдны выхад на паверхню зямлі і прызначана для абслугоўвання падземных работ. Вентыляцыйная штольня. □ І скарб свой са штолень глыбокіх падаў Салігорск на-гара.Машара.// Падземнае збудаванне спецыяльнага прызначэння. Штольні для метро.
[Ад ням. Stollen.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)