узло́бак м (самы высокі пункт узвышша) der höchste Punkt éines Lándrückens

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стро́мкі, стро́мы

1. гл стрoмісты;

2. (роўны і высокі) schlank empórragend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

spike heel

высо́кі то́нкі абца́с, шпі́лька f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

excessive

[ɪkˈsesɪv]

adj.

празьме́рны, бязьме́рна высо́кі (пра цэ́ны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ды́мба ’высокі, нязграбны чалавек’ (Сл. паўн.-зах.). Запазычанне з літ. dìmba ’хто высокі’ (так Сл. паўн.-зах.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wyrośnięty

1. рослы, высокі;

2. прарослы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

альтыгра́ф

(ад лац. altus = высокі + -граф)

самапісны вышынямер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ску́мпія, ‑і, ж.

Высокі дэкаратыўны хмызняк з жаўтаватай драўнінай і дробнымі кветачкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фужэ́р, ‑а, м.

Высокі бакал для шыпучага віна, прахаладжальных напіткаў і пад.

[Фр. fougére.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэ́нар, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -у. Самы высокі мужчынскі голас.

Лірычны т.

2. -а. Спявак з такім голасам.

|| памянш. тэнаро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м. (да 1 знач.).

|| прым. тэнаро́вы, -ая, -ае.

Тэнаровая партыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)