(18.10.1910, в. Воўчын Камянецкага р-на Брэсцкай вобл. — 6.9.1981),
поўны кавалер ордэна Славы. У Вял. Айч. вайну на фронце са жн. 1944. Камандзір кулямётнага разліку мал. сяржант Гупянец вызначыўся ў 1945 у баях на тэр. Польшчы і Германіі: знішчыў 2 агнявыя пункты праціўніка; на подступах да р. Одэр агнём з кулямёта адбіў контратаку ворага; у баі за г. Бернаў (Германія) знішчыў 2 агнявыя пункты ворага.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
starve into
змуша́ць го́ладам
They starved the enemy into surrendering — Го́ладам яны́ прыму́сілі во́рага зда́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
мінамётны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да мінамёта. Мінамётны абстрэл. □ Старанна замаскіраваныя агнявыя кропкі ворага адкрылі моцны кулямётны і мінамётны агонь.Колас.// Узброены мінамётамі. Мінамётны ўзвод. Мінамётная часць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абаро́нчы, ‑ая, ‑ае.
Які мае сваёй мэтай абарону. Абарончыя баі. Абарончая тактыка.// Прызначаны для абароны. Абарончыя збудаванні. Абарончы рубеж. □ Узвод Пазняка першы прарваўся праз абарончыя лініі ворага.Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
oswobodzić
зак. вызваліць;
oswobodzić kraj od nieprzyjaciół — вызваліць краіну ад ворага
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
патрэ́бна, безас.узнач.вык.
Неабходна, трэба. — Каб толькі так [надвор’е] пастаяла які тыдзень — то ўжо і касіць патрэбна.Гартны.Патрэбна дараваць Таму, хто памыліўся, А ворага — бязлітасна караць.Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абстраля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.
1. Адкрыць агонь па кім‑, чым‑н. Абстраляць пазіцыі ворага. □ З хутара разведчыкаў абстраляў кулямёт.Алешка.
2. Выпрабаваць у стрэльбе. Абстраляць ружжо.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Правесці (праводзіць) контратаку. Контратакаваць ворага. □ [Ермашоў:] Загадваю: падтрымаць роту Наганава, контратакаваць цэнтр нямецкіх пазіцый і сарваць штурм праціўніка. Задача зразумелая?Губарэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фланкі́раванне, ‑я, н.
1. Вядзенне агню ўздоўж лініі фронту ў фланг баявых парадкаў ворага.
2. Прыкрыцце з флангаў.
3.Уст. Баявыя прыёмы пікай, якія выконваюцца кавалерыстамі ў рукапашным баі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)