не́хрысць, ‑я, м.

Разм.

1. Уст. Чалавек нехрысціянскай веры, а таксама чалавек, які не верыць у бога.

2. Лаянк. Бессаромны, бессардэчны чалавек. [Шаройка:] — Ну, брат, не людзі, а нехрысці... Хоць кол на галаве [чашы]. Проста распанеў народ: да васьмі спяць, да дзесяці снедаюць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзівіцца, здзіўляцца; ахаць, охаць (разм.); слупянець (разм.); дзівавацца (абл.) □ давацца дзіву, не верыць сваім вачам, не верыць сваім вушам, разяўляць рот, разводзіць рукамі

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

аптымі́зм

(фр. optimisme, ад лац. optimus = найлепшы)

бадзёры, жыццярадасны настрой, пры якім чалавек верыць у лепшае будучае, у поспех; схільнасць бачыць ва ўсім светлыя бакі (проціл. песімізм).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Lándfrieden

m -s мір, спако́й

◊ dem ~ nicht (recht) tráuen — не (ве́льмі) ве́рыць чаму́-н.; прадчува́ць небяспе́ку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gusła

ж.

1. чары, заклёны;

2. забабоны, прымхі;

wierzyć w gusła — верыць у забабоны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wierzyć

wierz|yć

незак. верыць;

nie ~ę własnym oczom — не веру сваім (уласным) вачам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Няць ’браць; узяць, схапіць; верыць; зразумець, навучыцца, засвоіць’ (Гарэц.), ’стукнуць; крануць’ (Нас.), ’узяць (з намаганнем)’ (Яруш.), ’браць’ (Сержп.), ’есці’ (полац., Нар. лекс.). Да прасл. *jęti, гл. яць, узяць; н‑ мае прыставачны характар, параўн. таксама прыставачнае и‑ у ст.-бел. инялъ, не инѧли (XVI ст.) = ст.-слав. ѭлъ (Карскі, 1, 264; 325), паходзіць ад некаторых прыназоўнікаў (*vъn‑, *sъn‑ і пад., Фасмер, 3, 95).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gláuben

1.

vt ве́рыць, меркава́ць, ду́маць

man sóllte ~… — здава́лася б…

sich sícher ~ — лічы́ць сябе́ ў бяспе́цы

2.

vi (an a) ве́рыць (у каго-н., у што-н.)

das gláube ich schon — мярку́ю, што гэ́та так

j-m ~ — ве́рыць каму́-н.

er glaubt fest darán — ён упэўнены ў гэ́тым

◊ er muss [soll] darán ~ — разм. яму́ пры́йдзецца з гэ́тым (пры)міры́цца; яму́ кане́ц, яго́ пе́сня спе́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

credit​2 [ˈkredɪt] v.

1. крэдытава́ць

2. прыпі́сваць;

credit smb. with a quality/with a feeling прыпі́сваць каму́-н. яку́ю-н. я́касць/яко́е-н. па чуццё

3. infml ве́рыць, давяра́ць

4. AmE прыма́ць залі́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

забабо́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які верыць у забабоны, схільны да забабонаў (пра чалавека). Забабонныя людзі лічаць, што падкова прыносіць шчасце.

2. Заснаваны на забабонах, прасякнуты забабонамі. Хоць расказы Яўхіма аб камені з крыжам былі заўсёды прасякнуты забабоннаю вераю і страхам, аднак і ў іх прасвечвай зярняткі праўды. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)