вы́пырскаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выліць, зрасходаваць вадкасць, пырскаючы. Выпырскаць флакон адэкалону.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пульсаме́тр, ‑а, м.

Помпа аб’ёмнага тыпу, у якой вадкасць выцясняецца парай ці газам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасава́ць ábpacken vt (сыпучы, штучны тавар); ábfüllen vt (вадкасць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

verflüssigen

vt хім. ператвара́ць у ва́дкасць, звадко́ўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Fléckenwasser

n -s ва́дкасць для вывядзе́ння плям

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

áusfließen

* vi (s) выцяка́ць

~ lássen* — выпуска́ць (вадкасць)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

но́сік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. нос.

2. Частка збана, чайніка і пад., праз якую выліваюць вадкасць.

3. Вострая або завостраная частка якога-н. прадмета.

Н. яйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жоўць¹, -і, ж.

1. Жоўта-зялёная горкая вадкасць, якую выдзяляе печань у кішэчнік.

2. перан. Злосць, раздражненне.

У яе словах многа жоўці.

|| прым. жо́ўцевы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

во́цат, -цату, М -цаце, м.

Вадкасць з рэзкім кіслым смакам, якая ўжыв. як вострая прыправа ў ежу, для кансервавання прадуктаў.

|| прым. во́цатны, -ая, -ае.

Воцатная кіслата (спец.). Воцатная эсенцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вадзя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Хвароба, пры якой у тканках і поласцях цела збіраецца вадкасць.

2. Запоўнены вадкасцю пухір (разм.).

|| прым. вадзя́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)