wash one’s dirty linen in public мыць бру́дную бялі́зну на лю́дзях; ≅ выно́сіць сме́цце з ха́ты
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
кіпяці́цца, ‑пячуся, ‑пяцішся, ‑пяціцца; незак.
1.(1і2ас.неўжыв.). Награвацца да кіпення. Вада кіпяціцца.// Варыцца ў кіпячай вадзе. Бялізна кіпяціцца.
2.перан. Хвалявацца, гарачыцца, злавацца. [Вартавы:] Бальшавікі, здаецца, бяруць верх!.. Глядзі, як там капітан гэты кіпяціцца! Размахаўся рукамі, як вятрак!..Мележ.
3.Зал.да кіпяціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трыко́ ‘шарсцяная тканіна ўзорнага пляцення для верхняга адзення’, ‘трыкатажнае адзенне’, ‘жаночая бялізна з трыкатажу’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), трыко́т ‘тканіна, падобная да робленых пруткамі матэрый’ (Ласт., Пятр.). З франц.tricot ‘плеценая тканіна’, запазычанага праз рус.трико або польск.trykot.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́парыццасов.
1. вы́париться;
бялі́зна ~рылася — бельё вы́парилось;
в. ў ла́зні — вы́париться в ба́не;
2. испари́ться, вы́париться;
камфо́ра ~рылася — камфара́ испари́лась
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
матля́ццанесов. болта́ться, мота́ться; (на ветру — ещё) трепа́ться, трепыха́ться;
~ля́ецца крысо́ — болта́ется пола́;
на вяро́ўцы ~ля́ецца бялі́зна — на верёвке тре́плется бельё
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Wéiße
I
f -
1) бялізна́
2) бе́лы ко́лер
II
subn -n бяло́к (вока)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Бе́лы. Рус.бе́лый, укр.бі́лий, польск.biały, чэш.bílý, ст.-слав.бѣлъ, балг.бял, серб.-харв.бе̏о, бе̑ли і г. д. Прасл.bělъ ’белы’. Роднасныя і.-е. формы: ст.-інд.bhālam ’бляск’, bhāti свеціць, ззяе’, літ.báltas ’белы’ і інш. І.‑е. корань *bhā‑ ’свяціць, ззяць’. Бернекер, 55; Праабражэнскі, 1, 59–60; Фасмер, 1, 149; Траўтман, 29; Брукнер, 24; Слаўскі, 1, 31. Да стылістычнай семантыкі слав.bělъ ’белы’ гл. Мастрэлі, RicS, 2, 92–100. Як экспрэсіўнае ўтварэнне са складанай суфіксацыяй сюды адносіцца белехкаце́ць ’бялецца’ (Сцяц.) < *běl‑exъ‑k‑ot‑ěti (або *běl‑exъ‑k‑ъt‑ěti). Далей сюды адносіцца бельё, белё, бяллё ’бялізна’ (гл. бялі́зна).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дарва́ць, ‑рву, ‑рвеш, ‑рве; ‑рвём, ‑рвяце; зак.
1. Скончыць ірваць; сарваць, абарваць усё, да канца. Дарваць апошнія кветкі.
2.Разм. Канчаткова парваць, знасіць (пра адзенне, абутак і пад.). Дарваць чаравікі. □ Неўзабаве, яшчэ да прымаразкаў, бялізна сама падзерлася так, што Алесю прыйшлося аднойчы ў нядзелю проста дарваць яе на кавалкі.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́права ’падрыхтоўка і забеспячэнне ў дарогу; адзенне, бялізна, посуд і г. д., якія, акрамя пасагу, падрыхтоўваюцца дзяўчыне пры выхадзе замуж’ (Нас.), выпра́ва ’адпраўленне ў дарогу’ (Гарэц., Др.-Падб., Яруш.). Укр.ви́права, польск.wyprawa ’тс’, в.-луж.wuprawa ’догляд, клопаты’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выправіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лаёнка1 ’адна асобай штука бялізны’ (Мядзв.), ’ануча (аб чалавеку)’ (Нас.). Да лайно3 (гл.). Суф. ‑ёнка ў выніку намінацыі ⁺лаёная бялізна, адзежына (як бялёнка, цалёнка, гл. Сцяцко, Афікс. наз., 103).
Лаёнка2, ла́інка ’безупынны гоман, крык з брыдкіх, абразлівых слоў’ (КЭС, лаг.). Да ла́янка < ла́яць (гл.).