bluff4 [blʌf] v.
1. ашу́кваць; застра́шваць;
bluff smb. into doing smth. уцягну́ць каго́-н. падма́нам у яку́ю-н. спра́ву;
bluff one’s way into smth. прале́зці куды́-н. усі́мі пра́ўдамі і няпра́ўдамі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
entrap
[ɪnˈtræp]
v.t.
1) лаві́ць у па́стку або́ як у па́стку
2) ашу́кваць, ублы́тваць у ця́жкасьці або́ небясьпе́ку
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
swindle
[ˈswɪndəl]
1.
v.t.
1) ашу́кваць; махлява́ць; абду́рваць
2) выманта́чваць, выма́ньваць, выду́рваць
2.
n.
ашука́нства, махля́рства, круце́льства n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вілю́га 1 ’чалавек, які выкручваецца з любога становішча’ (Янк. III). Укр. вилюга ’крывізна, згіб, згінанне’, рус. уладз., валаг., кур., арл. вилюга ’крывізна, звіліна’, валаг. ’хітрыкі, выкрутасы, выкручванне’. Магчыма, усх.-слав. інавацыя ад *віль (< віць < viti); параўн. рус. маск., ярасл. вил ’качан капусты’, кур., варон., кастр., валаг. вило́й ’развілісты, закручаны’. Не выключана запазычанне з балт. моў (параўн. літ. vìlti ’ашукваць’, viliū̃gas ’спакуснік’) з аддаленай семантыкай.
Вілю́га 2 ’абавязак, прычына’ (КЭС, лаг.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
dupe
[du:p]
1.
n.
1) абду́раная асо́ба
2) разява́ка -і m. & f., дурні́ца m. & f.
2.
v.t.
ашу́кваць, абду́рваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
fob
I [fɑ:b]
n.
кішэ́нька для гадзі́ньніка
II [fɑ:b]
1.
v.t. (-bb) (off)
ашу́кваць
2.
n.
хітрасьць f.; нечака́ная вы́хадка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
seduce
[sɪˈdu:s]
v.t.
1) спакуша́ць
2) зво́дзіць, зьбіва́ць з пра́вільнага шля́ху; зьво́дзіць, спакуша́ць да інты́мнае блі́зкасьці
3) ашу́кваць; падма́нваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
обставля́ть несов.
1. (ставить вокруг) абстаўля́ць;
2. (меблировать) абсталёўваць;
3. перен. (устраивать) абстаўля́ць, абла́джваць;
4. (обгонять кого-л. в чём-л.) прост. абстаўля́ць;
5. (обманывать) прост. ашу́кваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
impose [ɪmˈpəʊz] v. (on/upon) 1. абклада́ць (падаткам, штрафам і да т.п.)
2. навя́зваць (рашэнне, думку і да т.п.)
3. падма́нваць, ашу́кваць; скарысто́ўваць (каго-н./што-н. у сваіх мэтах);
We have been imposed upon. Нас ашукалі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Абаку́ліваць ’падманваць, ашукваць’ (Нас., Бяльк.), абакуліцца ’памыліцца’ (Нас., Яруш.), абакульнік ’ашуканец’ (Бяльк.), абакула ’той, хто ашуквае’ (Касп., Яруш.) < *о‑ба‑кул‑ити < *бакуля < *бакаць. Што датычыць словаўтваральнай мадэлі, параўн. абдзяжуліць (гл.). Рус. бакулить ’гаварыць, балбатаць’, бакуля, бакуня ’балбатун’, бакать ’гаварыць, балбатаць’. Параўн. ст.-польск. bakać, чэш. bakati ’зваць’ (< прасл. bajati ’гаварыць’). Інакш Фасмер, 3, 97, які абакуливать < аб + акула. Рус. окула ’ашуканец’ хутчэй за ўсё памылковая дэкампазіцыя ад обакулить, бакулить. Гл. Мартынаў, БЛ, 1972, 1, 17. Гл. бакулы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)