swindle smth. out of smb. вы́мантачыць што-н. у каго́-н.;
I am not so easily swindled. Мяне нялёгка ашукаць.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
hoodwink
[ˈhʊdwɪŋk]
v.t.
1) ашу́кваць, падма́нваць, абду́рваць
2) закрыва́ць, хава́ць
3) завя́зваць во́чы каму́ чым
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
mislead
[,mɪsˈli:d]
v.t. -led, -leading
1) уво́дзіць у зман
2) наво́дзіць на благо́е
3) ашу́кваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ханжа́1, ‑ы, м. і ж.
Разм. Прытворна набожны або прытворна дабрадушны чалавек; крывадушнік. І вось рашылі хлопцы выкрыць мараліста, Як кажуць, вывесці ханжу на чыстую ваду.Валасевіч.Звярнуўшыся да ксяндзоў, [Ян] прадаўжаў крычаць: — Дакуль вы будзеце ашукваць народ, вы — дармаеды, езуіты, ханжы?!Пестрак.
ханжа́2, ‑ы, ж.
Разм. Кітайская неачышчаная хлебная гарэлка. // Самагонка наогул. Гэты п’янчужка пісаў і Аксенту заяву, дзеля чаго яны дасталі былі трохі ханжы і разам выпілі.Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
naciągać
незак.
1. нацягваць, напінаць; насоўваць;
naciągać kołdrę — нацягваць коўдру;
2.ашукваць, абдурваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
befool
[bɪˈfu:l]
v.t.
1) абду́рваць, ашу́кваць
2)
а) рабі́ць з каго́ ду́рня
б) абзыва́ць каго́ ду́рнем
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
bluff4[blʌf]v.
1.ашу́кваць; застра́шваць;
bluff smb. into doing smth. уцягну́ць каго́-н. падма́нам у яку́ю-н. спра́ву;
bluff one’s way into smth. прале́зці куды́-н. усі́мі пра́ўдамі і няпра́ўдамі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
swindle
[ˈswɪndəl]1.
v.t.
1) ашу́кваць; махлява́ць; абду́рваць
2) выманта́чваць, выма́ньваць, выду́рваць
2.
n.
ашука́нства, махля́рства, круце́льства n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
entrap
[ɪnˈtræp]
v.t.
1) лаві́ць у па́стку або́ як у па́стку
2) ашу́кваць, ублы́тваць у ця́жкасьці або́ небясьпе́ку
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вілю́га1 ’чалавек, які выкручваецца з любога становішча’ (Янк. III). Укр.вилюга ’крывізна, згіб, згінанне’, рус.уладз., валаг., кур., арл.вилюга ’крывізна, звіліна’, валаг. ’хітрыкі, выкрутасы, выкручванне’. Магчыма, усх.-слав. інавацыя ад *віль (< віць < viti); параўн. рус.маск., ярасл.вил ’качан капусты’, кур., варон., кастр., валаг.вило́й ’развілісты, закручаны’. Не выключана запазычанне з балт. моў (параўн. літ.vìlti ’ашукваць’, viliū̃gas ’спакуснік’) з аддаленай семантыкай.