Лей ’алей’ (Мат. Гом.), лей, леі ’тс’ (калінк., Сл. паўн.-зах.), бран. лей ’тс’. Адпадзенне пачатковага а‑ пад уплывам дзеяслова ліць. Да але́й (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

базілі́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да базіліку. Базілікавы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ісо́павы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ісопу. Ісопавы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свірэ́павы, ‑ая, ‑ае.

Які атрымліваецца з насення свірэпіцы. Свірэпавы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эфі́рны в разн. знач. эфи́рный;

э. але́й — эфи́рное ма́сло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cottonseed oil

баво́ўнавы але́й

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

olive oil

алі́ўкавы алей

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

але́істы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўтрымлівае ў сабе алей, мае прымесь алею. // Які мае некаторыя якасці алею; падобны на алей. Алеістая вадкасць.

2. Блішчасты, глянцавы, як бы пакрыты алеем. Алеісты ліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

права́нскі, ‑ая, ‑ае.

У выразе: праванскі алей — вышэйшы гатунак аліўкавага алею.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́пра, ‑ы, ж.

Мякаць какосавага арэха, з якой здабываюць какосавы алей.

[Малайск.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)