restricted hotel — гатэ́ль то́лькі для гасьце́й пэ́ўнае катэго́рыі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гра́бен
(ням. Graben = роў, канава)
участак зямной кары, абмежаваны тэктанічнымі разрывамі і крыху апушчаны адносна суседніх участкаў (параўн.горст).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Агаро́д ’гарод’, укр.огород, рус.огород, польск.ogród сад пладовы’ да гарадзіць (гл.), а‑ прэфіксальнае. Арэал распаўсюджання гэтага інавацыйнага ўтварэння досыць абмежаваны. Інавацыя мае семантычны характар (параўн. серб.-харв.оград ’усё, што агароджана’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
cramped
[kræmpt]
adj.
1) скру́чаны су́таргай
2) сьці́снуты, абмежава́ны(у прасто́ры)
3) неразбо́рлівы (по́чырк)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
underprivileged
[,ʌndərˈprɪvəlɪdʒd]
adj.
1) які карыста́ецца ме́ншымі права́мі, абмежава́ны ў право́х
2) бе́дны, незамо́жны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
тупагало́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тупы, разумова абмежаваны, някемлівы. Да канца цёплых дзён я сцярог у Пстрычкі сад і вучыў двух яго «недаросткаў», тупагаловых хлапцоў.Гарэцкі.[Камісар:] — Тупагаловыя дурні! Яны не могуць зразумець, што партызаны і народ — гэта адно цэлае, непарыўнае.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
горст
(ням. Horst = гняздо)
участак зямной кары, абмежаваны тэктанічнымі разрывамі і крыху прыўзняты над суседнімі ўчасткамі, якія аселі (параўн.грабен).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ву́зкі, -ая, -ае; вузе́йшы.
1. Невялікі ў шырыню, у папярочніку.
Вузкая дарога.
Вузкае месца (перан.: пра цяжкасці ў ажыццяўленні чаго-н.).
2. Вельмі цесны, недастаткова прасторны.
В. рукаў.
Кашуля вузкая ў грудзях.
3. Які ахоплівае нямногае, нямногіх, абмежаваны.
Вузкая спецыяльнасць.
Вузкае кола сяброў.
Вузкая нарада.
4.перан. З абмежаванымі поглядамі, інтарэсамі, недалёкі.
В. кругагляд.
|| наз.ву́зкасць, -і, ж. (да 1 і 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
элемента́рны, -ая, -ае.
1. Які мае адносіны да элементаў (у 5 знач.).
Э. састаў рэчыва.
2. Пачатковы, які датычыцца асноў чаго-н., асноўны, самы неабходны.
Элементарная фізіка.
Элементарныя веды.
3.перан. Нескладаны, прасцейшы, такі, які павінен быць вядомы кожнаму.
Элементарныя пытанні правапісу.
Элементарныя правілы паводзін.
4.перан. Спрошчаны, павярхоўны, абмежаваны.
Элементарная схема.
|| наз.элемента́рнасць, -і, ж. (да 3 і 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
салдафо́н, ‑а, м.
Разм.пагард. Ваенны, інтарэсы якога не выходзяць за межы вузкапрафесійных заняткаў і ведаў; грубы, абмежаваны, некультурны чалавек. Маладая заходнебеларуская сялянка Раіна, першая красуня ў аколіцы, парвала дружбу са сваім равеснікам Васілём ды сышлася з польскім асаднікам, ганарлівым салдафонам.У. Калеснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)