rancor

[ˈræŋkər]

n.

зласьлі́васьць, няна́вісьць f.; кры́ўда f.; злапо́мнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

grievance

[ˈgri:vəns]

n.

1) кры́ўда, ска́рга f.

2) го́ра n., бяда́ f.; небясьпе́ка f., вялі́кі кло́пат

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

despite

[dɪˈspaɪt]

1.

prep.

нягле́дзячы на, насу́перак, насупо́р

2.

n.

1) абра́за, кры́ўда f.

2) Archaic пага́рда f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

injury

[ˈɪndʒəri]

n., pl. -ries

1) пашко́джаньне n., пакале́чаньне n.

2) шко́да, стра́та f.

3) несправядлі́васьць f., кры́ўда f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

bellyache

[ˈbelieɪk]

1.

n.

1) боль жывата́

2) Sl. прычы́на для нарака́ньня; кры́ўда f., жаль -ю m.

2.

v.i.

бурча́ць, нарака́ць, ска́рдзіцца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

harm

[hɑ:rm]

1.

n.

1) шко́да, стра́та f.

2) зло n.; кры́ўда f.; несправядлі́васьць f.

2.

v.t.

нано́сіць боль, кале́чыць, шко́дзіць, кры́ўдзіць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

insult

1. [ɪnˈsʌlt]

v.t.

1) абража́ць; зьневажа́ць; кры́ўдзіць

2) атакава́ць

2. [ˈɪnsʌlt]

n.

1) абра́за, кры́ўда, зьнява́га f.

2) Archaic напа́д -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

mortification

[,mɔrtəfɪˈkeɪʃən]

n.

1) скра́йняя зьбянтэ́жанасьць, засаро́мленасьць; прыніжэ́ньне n., кры́ўда f.

2) зьмярцьвя́ньне, утаймо́ўваньне е́ла, жада́ньняў)

3) Med. зьмярцьве́ньне n., гангрэ́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

resentment

[rɪˈzentmənt]

n.

абурэ́ньне n.; гнеў -ву m.; кры́ўда f.

to have no resentment against someone — ня мець кры́ўды або́ зло́сьці на каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

grudge

[grʌdʒ]

1.

n.

1) кры́ўда f.

2) незычлі́васьць, непрыя́знасьць f.; антыпа́тыя f.; за́йздрасьць f.

to have a grudge against a person — мець зуб на каго́

2.

v.t.

1) злава́цца, крыўдава́ць на каго́ за што; зайздро́сьціць каму́ чаго́

2) шкадава́ць каму́ чаго́, скупі́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)