пасаваць​1 дзеяслоў | незакончанае трыванне

Падыходзіць, адпавядаць каму-, чаму-н.

  • Табе вельмі пасуе гэты касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пасаваць​3 дзеяслоў | незакончанае трыванне

У гульнях з мячом: перадаваць мяч, даваць пас3.

  • П. свайму іграку.

|| закончанае трыванне: спасаваць.

|| аднакратны дзеяслоў: пасануць.

|| назоўнік: пасоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пасаваць​2 дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Заяўляць пас2 (у 1 знач.) у картачнай гульні.

  2. пераноснае значэнне: Прызнаючы сябе бяссільным, няздольным, адказвацца ад далейшых намаганняў, здавацца.

    • Не п. ні перад чым.

|| закончанае трыванне: спасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пасава́ць I несов., спорт. пасова́ть;

п. на край — пасова́ть на край

пасава́ць II несов., карт., перен. пасова́ть;

трэ́ці раз пасу́ю — тре́тий раз пасу́ю;

не́льга п. пе́рад ця́жкасцямі — нельзя́ пасова́ть пе́ред тру́дностями

пасава́ць III несов., разг. (быть подходящим) идти́; подходи́ть, подоба́ть, соотве́тствовать;

зялёнае не пасу́е да блакі́тнага — зелёное не идёт (не подхо́дит) к голубо́му;

у го́сці не пасу́е хадзі́ць по́зна — в го́сти не подоба́ет ходи́ть по́здно;

ці́хі го́лас не ~ва́ў да яго́ мо́цнай фігу́ры — ти́хий го́лос не соотве́тствовал его́ кре́пкой фигу́ре

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пасаваць 1, ‑суе; незак.

Падыходзіць, адпавядаць каму‑, чаму‑н. Голас .. [Любы] быў пявучы і таксама, як і твар, страшэнна не пасаваў да ўсяго яе выгляду. Чорны. Да яго постаці вельмі пасавала вайсковая форма, якую ён, як кіраўнік мясцовай групы «Стшэльца», надзяваў у кожнае свята. Чарнышэвіч. Тонкія рысы твару неяк не пасавала да такога дужага асілка, якім быў Андрэй. Ваданосаў.

пасаваць 2, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што і без дап.

Перадаваць адзін другому мяч, шайбу і пад. у спартыўнай гульні. Дзеці забаўляліся каля гімнастычнага гарадка, пасавалі мяч. Беразняк. Гульня пайшла яшчэ весялей, з жартамі і смехам. Хлопец у белай шапачцы стаяў насупраць Васіліны, пасаваў увесь час на яе, і яна спачатку хвалявалася. Савіцкі.

[Ад англ. pass — перадаваць.]

пасаваць 3, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак.

1. Пры гульні ў карты адмовіцца ўдзельнічаць у розыгрышы да наступнай раздачы карт.

2. перан.; перад кім-чым і без дап. Прызнаваць сябе бяссільным перад чым‑н.; здавацца. Я не хацеў пасаваць перад братам і, хаця абліваўся ўвесь потам, аж прыгнуўся — стараўся захапіць як мага шырэйшы пракос. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пасава́ць ’падыходзіць, адпавядаць каму-, чаму-н.’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.), драг. пасува́тэ ’тс’ (Лучыц-Федарэц) запазычаны з польск. pasować ’тс’, якое з ням. passen ’тс’ (Варш. сл., 4, 78).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пасова́ть​II несов., спорт. пасава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пасова́ть​I несов.;

1. карт. пасава́ць;

2. перен. пасава́ць; (отступать) адступа́ць; здава́цца;

нельзя́ пасова́ть пе́ред тру́дностями не́льга пасава́ць (адступа́ць) пе́рад ця́жкасцямі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пасоўка, ‑і, ДМ ‑соўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пасаваць 2 і пасавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасавацца, ‑суюся, ‑суешся, ‑суецца; незак.

1. Перадаваць мяч адзін другому, перакідвацца мячом.

2. Зал. да пасаваць 2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)