зачына́ць несов.

1. разг. начина́ть;

2. биол. зачина́ть;

1, 2 см. зача́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

зачынаць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зачаць 1.

зачынаць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зачаць 2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачаць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Распачаць (размоўнае).

    • З. будаўніцтва.

  2. Даць пачатак жыцця каму-н. (устарэлае).

    • З. дзіця.

|| незакончанае трыванне: зачынаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

зачина́ть несов., прост. зачына́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

зачынацца 1, ‑аецца; незак.

1. Незак. да зачацца 1.

2. Зал. да зачынаць 1.

зачынацца 2, ‑аецца; незак.

1. Незак. да зачацца 2.

2. Зал. да зачынаць 2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

poczynać

незак.

1. пачынаць, распачынаць;

2. біял. зачынаць;

poczynać sobie — паводзіць сябе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

conceive

[kənˈsi:v]

v.

1) прыду́мваць, заду́мваць

a well conceived scheme — до́бра заду́маны плян

2) уяўля́ць, ду́маць

3) выка́зваць, перадава́ць сло́вамі

4) зацяжа́рваць, зачына́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)