dyplom, ~u

м.

1. дыплом;

dyplom inżyniera — дыплом інжынера;

2. дыплом; грамата;

dyplom uznania — ганаровая грамата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кандыдацкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кандыдата. Кандыдацкая дысертацыя. Кандыдацкі дыплом.

•••

Кандыдацкі мінімум гл. мінімум.

Кандыдацкі стаж гл. стаж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dyplomować

незак. дыпламаваць; даваць дыплом

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

HND [ˌeɪtʃenˈdi:] n. (скар. ад Higher National Diploma) дыпло́м вышэ́йшай адука́цыі (у Вялікабрытаніі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

універсітэ́цкі в разн. знач. университе́тский;

у. стату́т — университе́тский уста́в;

у. дыпло́м — университе́тский дипло́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

wyróżnienie

wyróżnie|nie

н.

1. адрозненне;

2. дыплом, узнагарода, адзначэнне, адзнака;

jury przyznało pięć ~ń — журы прысудзіла пяць дыпломаў;

dyplom z ~m — дыплом з адзнакай; чырвоны дыплом

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

qualification [ˌkwɒlɪfɪˈkeɪʃn] n.

1. кваліфіка́цыя; падрыхтава́насць, прыго́днасць (да чаго-н.); во́пыт рабо́ты;

Eva has excellent academic qualifications, but no work experience. Eва мае добрую акадэмічную падрыхтоўку, але не мае вопыту работы.

2. дыпло́м; атэста́т; пасве́дчанне; ступе́нь;

a medical qualification медыцы́нскі дыпло́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nostryfikować

зак. настрыфікаваць; узаконіць, прыняць (замежны дыплом, вучоную ступень)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

diploma [dɪˈpləʊmə] n.

1. дыпло́м

2. BrE курс навуча́ння ў кале́джы або́ ўніверсітэ́це;

take a diploma in прахо́дзіць курс навуча́ння па (прадмеце)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адзнака назоўнік | жаночы род

  1. Знак, метка, след, якія паказваюць на што-н.

    • А. на карце.
    • А. ў дакументах.

  2. Прыкмета, акалічнасць, па якіх можна вызначыць што-н.

    • Па ўсіх адзнаках ураджай будзе добры.

  3. Рыса, якой асоба ці прадмет адрозніваюцца ад іншых асоб ці прадметаў.

    • Індывідуальная а. птушкі.

  4. Абазначэнне ацэнкі ведаў і паводзін навучэнцаў.

    • Атрымаць выдатную адзнаку.

  5. Ганаровы знак, ордэн, медаль і пад.

    • Дыплом з адзнакай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)