жу́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; незак.
Абл. Размаўляць, гаварыць. Што каму рупіць, той тое і жупіць. Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)