жу́лік, ‑а, м.
Злодзей, які займаецца дробнымі пакражамі. // Разм. Махляр, ашуканец. А стараста, трэба сказаць, быў жулік: прыпісваў лішніх рабочых, каб іх плату палажыць сабе ў кішэню. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)