згале́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм.
1. Агаліцца, апусцець. Лес згалеў.
2. перан. Крайне збяднець. Казалі, быццам і сам .. [Дракула] быў некалі невялікім панам. Потым згалеў, прадаў свой фальварак і пайшоў у цівуны да пана Ясінскага. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)