здвоенасць, ‑і, ж.
Уласцівасць і стан здвоенага. Здвоенасць радоў. ▪ У гэты момант зноў разарваўся снарад, ужо трохі далей, і Сакольны ўлавіў нейкую здвоенасць у выбуху. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)