засты́гнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. застыг, ‑ла; зак.
Разм. Тое, што і застыць. Шырокая паласа вады як бы застыгла, толькі вызначаюцца дзе-нідзе ледзь прыкметныя віры.Лупсякоў.Раптам Янаш бадзёра прыўзняў вузкаполы капялюш і застыг у маўчанні.Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)