запу́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.
Абл. Запужаць, запалохаць. Нас вораг нічым не запудзіць — мы мір на зямлі адстаім. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)