заканапа́ціць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; зак., што.

1. Шчыльна заткнуць чым‑н. дзіркі, шчыліны. Заканапаціць сцены. □ Стары Банэдык згадзіўся даць .. човен, нават заканапаціў яго і пасмаліў. Чарнышэвіч.

2. перан. Разм. Пасадзіць у турму, саслаць, загнаць куды‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)