заканаме́рнасць, ‑і, ж.

Абумоўленасць аб’ектыўнымі законамі; існаванне і развіцці ў адпаведнасці з законам (у 5 знач.). Заканамернасць гістарычнага развіцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)