загугні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.
Разм. Пачаць гугніць. // Гугнява прагаварыць; прагугніць. «Шпік» тым часам праціснуўся да Змітрака і кпліва загугніў: — Што, праглынуў язык? Бажко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)