Тое, што і задуменны. Арцём, Захаравіч любіў дачку, ціхую, задумлівую, прыгожую дзяўчыну.Шамякін.Твары людзей былі стомленыя, задумлівыя.Шчарбатаў.Высокія сосны сустрэлі Сашку ціхім, задумлівым шумам.Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)